De laatste dagen in Panama

Boquete, daar was ik gebleven... Nou de bus heb ik dus niet kunnen vinden. Althans wel busjes maar geen enkele chauffeur wist naar welke "hike" ik wilde dus dan maar de taxi in. Gelukkig zijn die chauffeurs blijkbaar beter ingelicht waar toeristen heen willen.

De "hike" was bijzonder. De naam pipelinetrail is nu ontrafeld. Gedurende de hele weg kom je allerlei pijpleidingen tegen waarmee het water uit de bergen naar de steden wordt vervoerd vandaar (waarschijnlijk) de naam. Maar het nam niet weg dat de natuur mooi was. En ook daar viel ineens van alles uit de boom zonder dat het echt waaide... Omhoogkijkend zag ik kleine aapjes veel plezier met elkaar beleven... Toch bijzonder dat apen hier gewoon nog in het wild leven en alle kanten op kunnen.

Het dorp Boquete op zich is niet zo heel veel. Het heeft wel alles wat je nodig hebt maar echt mooie gebouwen of zo... die heb ik niet kunnen ontdekken. Wel is de omgeving prachtig wat een bezoek de moeite waard maakt al moet je erop bedacht zijn dat alles duur is. De eigenaar van het hostel vertelde dat sinds 3 jaar Boquete een geliefde plaats is voor gepensioneerde Canadezen en Amerikanen wat de prijzen enorm heeft doen stijgen. Dit tot groot ongenoegen van de locale bevolking want hun salaris van USD 2,80 per uur is er niet meer op geworden .... En dan denk je dat je salaris in Spanje laag is... hmmm

Na de dag Boquete moest ik dan toch echt richting Panama City. Oude Amerikaanse schoolbus in naar David en daar een bus nemen naar Panama City. Tja de bus is niet in al te goede staat en ik vraag me dan ook echt iedere keer weer af of we de eindstreep zullen halen... Zo ook deze keer. Naast mij zit een jonge vrouw met 11 maanden oude baby en de baby houdt zich erg rustig. Na een aantal uur besluit ik zelf een koekje te nemen en de vrouw en baby er ook een aan te bieden... Daar zal ik heel snel spijt van krijgen want de baby spuugt alles wat ze die dag heeft gegeten uit.. en dan moet je nog een paar uur...

Afijn heelhuids aangekomen in Panama City na 8 uur op zoek naar het adres waar ik een kamer via Airbnb heb geboekt. Een prive kamer in een hostel is hier niet te betalen en via Airbnb heb ik een (zoals het op de foto's eruit ziet) een leuke kamer bij mensen thuis geboekt. Maar hoe kom ik daar... Ze hebben aangegeven met de metro te gaan maar nu hebben ze in Panama City een metro en een metro bus met beide station 12 Octobre... Zou toch hetzelfde moeten zijn dacht ik. Maar helaas na 1 uur in de metro bus vraag ik maar eens na. Nee dat station is al enkele km geleden gepasseerd en heet niet zo hier in de bus... En nu dan vraag ik. Hier uitstappen en dan lopen naar het metro station even verder op en daar via de metro naar het juiste station. Oke maar het is al donker in de stad en het is even zoeken en navragen waar de metro is. Maar na de metro te hebben gevonden (gelukkig maar 1 lijn door heel de stad) stap ik uit op het juiste station. Het adres zou maar 1 blok van het station verwijderd zijn en ik zou grote witte gebouwen moeten zien. Overdag is dit inderdaad het geval maar 's avonds is een gebouw te zien ivm te weinig straatverlichting.

Dan maar navragen bij de jeugd. Geen idee waar ze zijn maar ze hebben internet op hun mobieltje en zoeken heel vriendelijk voor mij op welke kant ik op moet. En dan vind ik inderdaad het adres. Een super vriendelijk stel ontvangt mij en de kamer is eenvoudig maar schoon. Het appartement is heel karig ingericht (alleen een eethoek en bank) maar zij leven dan ook vooral in hun slaapkamer welke is voorzien van airco.

Ik informeer naar een restaurant (het is ondertussen 8 uur) om wat te eten maar ze nodigen mij super aardig uit om met hun mee te eten (pasta) en dat sla ik uiteraard niet af. Ze zijn ook zeer behulpzaam met het regelen van vervoer voor de volgende dag want dan staat een trip over het panama kanaal op het programma.

's ochtends om 6 uur word ik opgehaald door een zwarte taxi (die vele malen goedkoper zal blijken te zijn als een gewone taxi!) en wordt netjes afgezet bij het startpunt van de toer. Hier op Isla Flamenco is het een heel ander Panama. Rustig aan de zee gelegen restaurants, winkeltjes en hotels. Nu is alles nog dicht en bijna geen mens op straat maar daar zal zeker verandering in komen. Het lijkt een toevluchtsoord als je even de drukke, vieze, stad wilt ontvluchten.

Een uur te laat worden we op de boot verwacht om dan eindelijk het panama kanaal op te gaan varen. Nou denk ik regelmatig dit zou iedereen een keertje in zijn leven moeten meemaken... En dit is ook weer zoiets. De sluiswerking aan zich heeft niet zo mijn interesse (van de overige opvarenden wel) want dat ken ik nog van sluis 0 die ik maar wat vaak vervloekt heb. Maar hoe zo'n extreem groot vrachtschip, zonder de wal te raken, maar net tussen de kanten past dat is een happening waar zelfs ik van jubel. Wat zijn die schepen enorm en wat een kunst om zo door het kanaal heen te varen. Het kost een godsvermogen maar ja dan bespaar je jezelf wel weken omvaren. De uitleg van de gids is enorm interessant en zo leer je op zo'n dag nog eens wat.

Doordat we een uur te laat vertrokken waren we dus ook een uur te laat terug. Met de taxi chauffeur van vanochtend had ik een tijd afgesproken welke dan ook niet haalbaar was dus ik dacht... dat wordt zoeken naar vervoer terug... maar dat is het fijne van de manana instelling die ze ook in Panama aanhangen, hij stond gewoon uiterst kalm te wachten (oke hij sliep in zijn auto maar toch...).

En dan komt de dag van vertrek. Op tijd (wederom met dezelfde aardige taxichauffeur) op naar het vliegveld. Mooi op tijd ingecheckt nog wat rondgekeken in de tax free winkeltjes en dan is het tijd om aan boord te gaan. Bomvol vliegtuig (geen enkele vorm recessie te bespeuren) en maar wachten en maar wachten. Het is een antiek vliegtuig met schermen voor de tv boven je hoofd en daarop verschijnen wel allerlei rare dingen maar ach we wachten en wachten... Het wordt alsmaar warmer in dat vliegtuig maar niemand die iets zegt wat er aan de hand is...

Na 2 uur komt dan het verlossende antwoord... het vliegtuig is defect en ze kunnen het niet snel genoeg maken dus we kunnen van boord... onze bagage ligt al klaar om weer mee te nemen (volgens mij moet je dan toch echt al langer weten dat er iets niet in orde is...) en dan maar met zijn alle naar buiten... Daar staan we dan met zo'n 300 passagiers en niemand die je iets verteld... Na 1,5 uur vraag ik zelf maar eens wat de bedoeling is... Nou dat weet het Iberia personeel zelf ook niet echt. Er is een probleem met transport want we moeten allemaal ondergebracht worden in hotels. Ondertussen ontmoet ik super leuke mensen en maken we er maar het beste van tijdens het wachten. 4 uur later zit ik dan eindelijk in een taxi op weg naar het Riu 5 sterren hotel. En zowaar ik krijg een super de luxe prive kamer!! Beneden (het is ondertussen al middernacht) wacht on nog een enorm dinner buffet! Gezellig met zijn alle genieten wij daarvan. Wanneer ons oog valt op rode wijn vragen we of ze ook witte hebben... nee die moet extra betaald worden. Nou geen probleem drinken we de (gratis) rode wijn.... ehh komt een ober zeggen... de rode wijn is ook niet gratis... Nou de rekening kan naar Iberia maar helaas daar trapt men niet in en de glazen worden weer (vol) opgehaald en meegenomen... We bestellen allemaal wat fris en dat is tataaaa wel gratis... hmmm bijzonder. Maar wij liggen uiteraard in een deuk.

Dan toch maar genieten van een welverdiende uitstekende nachtrust en de volgende morgen komt het telefoontje dat we om half 11 worden verwacht. Niet waar of wat er staat te gebeuren... nee alleen half 11 wordt er gezegd... Na een heerlijk, overdadig, ontbijtbuffet, blijkt dat er nu dan toch grote bussen zijn geregeld en we worden afgezet bij het vliegveld. Weer inchecken, douane door en weer even winkelen. We mogen boarden maar we zien geen vliegtuig... Nee we worden met bussen 20 minuten! verder afgezet waar alle vrachtvliegtuigen staan...

En dan stijgen we op en na 10,5 uur landen we veilig in Madrid. Wachtend op mijn bagage wordt er omgeroepen dat de passagiers van ons vliegtuig naar de balie van Iberia moeten... Dan blijkt dat er totaal geen bagage is meegevlogen en slaat de vlam in de pan bij de Spanjaarden! Er zit dan op dat moment ook maar 1 persoon achter de balie om al die bagage claims in te boeken... Zo rustig als iedereen zich gisteren gedroeg zo uit hun dak gaan ze nu (ik leer in korte tijd heel veel nieuwe Spaanse scheldwoorden...). En dan na 2 uur wachten en het papiertje voor mijn bagage te hebben ontvangen kan ik op zoek naar een bus richting Alicante. De bus blijkt vele malen luxer dan dat hele vliegtuig van Iberia en na 5 uur stap ik uit om de bus richting vliegveld te nemen waar mijn dierbare auto op mij staat te wachten... nog maar een uurtje rijden en ik ben thuis!

De bagage is de volgende dag 's avonds gebracht dus eind goed al goed.