Op weg naar Esfahan

Salam,

Even een update want ik weet zo langzamerhand niet meer wat ik zoal meemaak... Er gebeurt van alles. Iedereen is al richting bed en dat is mij echt te vroeg.. gelukje voor jullie :) Hier zit ik dan met alleen maar mannen in een coffeeshop (is hier echt alleen maar voor coffee, internet, kletsen en frisdrank. Alcohol is nog steeds niet door mij "gevonden"). Vele moskees zijn door mij bezocht. De ene mooier dan de ander. Ook paleizen uit het vorige regiem zijn bezocht. Veel pracht en praal. Aan de entreegelden kan het niet liggen (5.000 real = 50 US dollar cent). Ook de tuinen zijn geweldig mooi. De locale mensen gebruiken deze volop voor de picknick.

Picknicken is hier eten nummer 1. Kleden, gasflessen, koelboxen ... alles wordt meegenomen. Tentjes ook!! En dan gezellig met de hele familie eten. Of dit nu in een mooi park, op het mooie plein hier in Esfahan of in de middenberm op de snelweg is... als er maar gepicknickt kan worden. Heel bizar maar ook door mij wordt het gedaan maar dan wel op mooie plekken en niet tussen de vele uitlaatgassen en troep. Milieuvervuiling is hier zeker nog geen punt van discussie! Zelf het open en blood laten bekijken van een van de plekken waar men nuclair bezig is is geen probleem. Absoluut niet stoppen en geen foto's maken is wel belangrijk! Maar je ziet menig luchtafweergeschut voorbij komen. Bizar gewoon.

Vooral slenteren door de vele straatjes, door de mooie en soms ook drukke bazaars en door de moskeeen is vooral het dagprogram. Ook het kletsen met de locale (veelal vrouwen) is een tijdverdrijf. Bij het graf van Hafez (een aanbeden dichter hier in Iran) ben ik in gesprek geraakt met een jong meisje en haar vriendin. Komen later nog 2 vrouwen bij. Gezellig gekletst met de standaard vragen waar ik sinds dag 2 de standaard antwoorden op geef. Welk geloof: katholiek, getrouwd; ja, kinderen; ja, hoeveel 2 (leve de foto van Do en kids op mijn telefoon!!) wat vind ik van de politiek in Iran, geen mening, wat vind ik van de mensen in Iran, heel vriendelijk (is het enige wat zeer zeker niet gelogen is!!).

Maar na een half uurtje geeft het meisje mij haar boek van Hafez... voor mij. Ik weiger volgens de tarof regels (eerst 3x weigeren) zeker 10x omdat ik mij bezwaart voel. Maar nee ik moet het echt aannemen. Oke dan maar ... een geweldig dik boek waar ik de ballen van snap. Een hoop poetisch geschreven tekst in Farsi en in Engels. Niet dat het helpt want ik snap gewoon de intentie niet... gelukkig blijk ik niet de enige te zijn.

Soms wordt je door een groep schoolmeisjes overvallen. Dan wordt je horendol! Wat een brutaaltjes... De eerste keer blijf je beleefd staan en antwoorden maar dat verandert wel in de loop der tijd. Na 5 minuten moet ik altijd ergens heen want dan wordt je bijna "aangevallen". Maar het blijft grappig...

Hier in Esfahan merk je direct dat men gewend raakt aan toeristen. Mensen die kort naar Iran komen komen vooral hierheen. Waarom? Het is een hele mooie stad, mooiste moskee van de wereld (wordt gezegd en dat blijkt ook echt zo te zijn), onwijs mooi en sfeervol groot plein, mooi paleizen, shoppen kan hier tot je groen ziet van alle kitsch wat je ziet. Alleen de mannen zijn hier niet te velen. De vrouwen mogen hier nog steeds niets. Chadors overal. Maar de mannen lopen hip, strak, gekleed. En maar roepen naar de westerse vrouw... Als je hier te lang zou zijn denk ik dat je mannen echt gaat haten. Wat een patsers en wat een brutaaltjes! Maar overmorgen zal ik ook deze plaats verlaten en laat ik de mannen hier mooi bij hun vrouwen achter :)

Hier wonen ook veel Armeniers. Deze hebben een eigen wijk. Vanavond daar wezen kijken en heerlijk gegeten. Een totaal andere sfeer. De vrouwen zijn losser gekleed (hoofddoek hangt achter op de knot van haar en kleding bedekt echt de rondingen niet) en de mannen zijn hipper dan hip voor hun begrippen. Heel bijzonder dat dit na een taxirit van 10 minuten zo kan schelen.

Je moet hier echter wel 3 dingen heel snel leren. 1 ervan is oversteken. Zebrapaden en stoplichten zijn hier wel maar waarom weet niemand. Stoppen doet men nl. niet. Dus je gooit je letterlijk voor alle auto's en bussen en maar strak kijken en doorlopen in de hoop dat iedereen stopt. Tot nu toe gaat dat nog goed:) Verder moet je vooral opletten dat je hoofddoek goed zit en je kleding ruim over je billen valt. Anders komt er een Mullah (geestelijke) langs die je wel even corrigeert. Wat ik niet snap is dat een Mullah helemaal niet naar vrouwen mag kijken.. hoe kan hij dan zien dat iets niet juist zit:):) En verder mag ik nog steeds niet lachen in het openbaar. Heel moeilijk. Ook vandaag weer meerdere malen in de slappe lach gevallen. Net nog op de terugweg in de taxi. Zit je met 5 man (excl. chauffeur) in een klein koekblik en dan blijkt dat de chauffeur toch even moet schakelen. Maar daar hangt een vrouw met haar billen overheen (anders passen we niet in de auto) nou dan maar extra lang in zijn 2 rijden... half uit het raam hangend omdat we anders niet passen brengt ook het nodige aan lachstuipen bij ons omhoog. En de taxichauffeur maar verschrikt achterom kijken wie daar zo lacht... Gelukkig ben ik niet de enige. De enige man in het midden verontschuldigt zich maar kan zijn lach ook maar moeilijk bedwingen...