Op zoek naar sprookjes van H.C. Andersen

Zelf zou ik er nooit op gekomen zijn maar dankzij mijn zus vertrokken we samen richting Kopenhagen… Zoals wel vaker had ik weer eens niet goed ingelezen en dat werd direct bij aankomst “afgestraft”. De zon was wel aanwezig maar die kon de gure kou van de wind niet compenseren. Tja en daar sta je dan in je zomerkleding en fleezejack. Wel gedacht aan een sjaal maar dat was het dan ook. Afijn zus lief had nog een grote sjaal naast haar dikke winterjas meegenomen en deze stond ze gelukkig aankomende 4 dagen aan mij af. Leert weer… eerst lezen dan doen!!!
De vlucht was heel vroeg op de ochtend waardoor de hele dag al volop rondgelopen kon worden door het mooie Kopenhagen. In ieder geval moesten we na aankomst nog ontbijten (we waren al vanaf 3 uur ’s nachts in de weer) en gingen we op zoek naar een eettentje wat volgens de Marco polo gids HET ontbijtstekkie van Kopenhagen zou zijn. Dat wilde wij meemaken. De straat en het adres opgezocht en aan de wandel gegaan….nou al wat er in die straat aanwezig was… niet dat eettentje… Na 3x heen en weer namen we echt aan dat we niets gemist hadden en dat de gids dus niet klopte of het tentje was weg (failliet of zo). Later zou blijken dat ze ook een ander restaurant op het opgegeven adres aangaven dus klopte het adres zeer waarschijnlijk niet :) Dan maar bij een ander ontbijten. Ook erg leuk maar de rekening was even schrikken. Ze hebben hier geen euro dus je gaat even omrekenen… nou € 10 voor koffie of € 9,50 voor thee bleken normale prijzen in Kopenhagen te zijn… dat wordt dus niet shoppen maar sparen voor het eten…
Ook zou er ergens in Kopenhagen een zeemeermin zittend op een rots aanwezig zijn wat het boegbeeld van de stad is. Uiteraard mag je dat niet missen vonden wij dus op weg naar deze stek. Onderweg van alles gezien. Mooie gebouwen, de wisseling van de wacht bij het paleis, het museum van de Koninklijke familie en veel, heel veel kerken. Bij het paleis hebben we even stilgestaan ons afvragend wat die mannen daar in uniform deden. Dichtbij komen was onmogelijk want de politie schermde dat heel relaxt af. Maar zo nieuwsgierig als ik ben … ging ik vragen aan een agent wat de ceremonie inhield. Nou die mannen zouden afgelost worden en naar huis gaan. Ik bij de hand… nou dat is fijn in deze kou dan kunt u ook naar huis… hij nog bij de handter… arm om Do heen… en dan ga jij zeker wel met mij mee naar huis? Nou dat was geloof ik niet het plan van Do…. En zeker niet met iemand die om half 12 al zo onwijs naar alcohol ruikt.
Dus wij weer door op zoek naar de zeemeermin… en jawel na heel veel zoeken op de kaart en het gure weer doorstaan komen we aan op de plek waar ze zou moeten zijn…. Staat er doodleuk een film te draaien… en een bordje… de zeemeermin is in Shanghai op de expo 2010…. De wind had de humor niet weggenomen dus we lagen in een deuk! Toch maar foto’s van het bordje en het scherm dan maar…moeten toch bewijzen dat we het geprobeerd hebben. Even uitrusten in de zon was een moment om het gidsje wat ik had meegenomen te lezen… tja dan lees je dat het heel normaal in Denemarken is om ’s ochtends op straat al mensen met ol (Deens bier) op straat te zien… dat zou inderdaad blijken… de agent was drankorgel 1 (er zouden er nog vele volgen).
Na een mooie terugwandeling via de haven neergestreken bij een terras waar nog wel wat zon stond. Tja trek hadden we wel… dus naast koffie en warme chocolademelk (geen overbodig luxe!!) werd er 1 portie nacho chips besteld… nou 1 portie voor 4 personen zullen ze bedoelen. Dit was een Amerikaans portie. Zelfs met lege magen en 2 personen kregen we het niet geheel op….
In Denemarken eten de mensen erg vroeg. Rond 6 uur word je wel aan tafel verwacht in het restaurant… rond 10 uur sluiten de meeste dus als je zo’n bord chips op hebt rond 4 uur hoef je even echt niets meer te eten… we zijn daarom ook alleen nog wat wezen drinken in een restaurant/cafe wat als volgt beschreven stond in de gids: je zou er lekker kunnen drinken onder het genot van Franse hapjes… nou al wat er op de kaart stond… geen Franse hapjes te vinden. Conclusie van Do en mij: die gids klopt van geen meter. Daar ga ik maar eens een email aan besteden….
Na een heerlijk afzakkertje op de hotelkamer (deze hadden we taxfree gekocht op het vliegveld) konden de voeten eindelijk uitrusten en viel er een diepe stilte.
Het ontbijt was super uitgebreid in het hotel en incl. bij de kamer. Komt mooi uit vonden wij spaart weer heel wat Kronen uit…Plannen waren gemaakt en we zouden weer gaan rondlopen maar dan in andere delen van de stad. Wederom super leuk al blijkt de ene wijk wel veel aantrekkelijker te zijn dan de andere wijk. Ook stond een bezoek aan de zaterdag rommelmarkt op het programma dus daar zouden we naartoe lopen. Eenmaal aangekomen stonden ongeveer 10 kraamhouders te blauwbekken en hun spullen aan te bieden. Het is geen weer voor een rommelmarkt werd al verteld…nou als bezoeker ook niet! Niet echt veel bijzonders aangetroffen dus op weg naar overige delen van Kopenhagen. En toen, na nog enkele uren lopen, kwam dan weer de tijd om te gaan relaxen. We hadden als tip cafe Le Le gekregen dus wij op zoek hiernaar. En jawel.. heel snel gevonden (oke wel even een stuk lopen maar dan heb je ook iets). Hele hippie Vietnamees cafe/restaurant. Wij door deur 1 naar binnen…nu zul je denken deur 1? Ja deur 1, want toen wij een uurtje later na het betalen, weg wilde gaan voor te gaan eten, konden we niet meer door deur 1 naar buiten… maar waar zat dan toch een andere deur? Door het restaurant heen… Do vond een deur (stond groot op “no exit”), opende deze en werd direct teruggestuurd… ja waar is dan nog een uitgang? Bleek deze in een heel ander gedeelte van het restaurant te zitten. Eindelijk weer op straat. Op weg naar een tip uit de gids… en zowaar ook gevonden! Heel het restaurant (op 2 tafeltjes na) leeg. Komt mooi uit dachten wij. Maar in Kopenhagen mag niemand zomaar plaatsnemen aan een tafeltje om te eten. Er word je een tafel toegewezen. Oke, dus wij wachten op de ober, tja zegt deze ik heb alleen nog deze tafel, geen probleem zeggen wij. We pakken ons uit (alle lagen tegen de wind), gaan zitten en kijken in het menu. Komt de ober weer… sorry deze tafel is ook bezet!!! En de hele zaak leeg!!! Dus wij weer aankleden en met de slappe lach naar buiten! Nou vraag ik je… bij de ene kom je er niet uit bij de ander er niet in.
Dan maar op weg naar een sushi restaurant. Ook heerlijk. Komen we binnen, weer een lege zaak, zegt de ober weer… eh ik ga even kijken maar ik denk het niet. O het kan toch maar dan wel aan deze tafel. Het enige wat je ziet is een vloer met een kleine houten tafel erop. Ik kreeg direct flashbacks van Iran en zei tegen Do… daar kan ik echt niet aan zitten hoor… maar wat bleek, onder de tafel zat een groot gat waar je je benen kon laten. Na het eten kregen we tafelgezelschap wat bij ons vertrek dus ook uit deze “bak” moest klimmen wilde wij eruit kunnen… en weer met de slappe lach richting hotel. Het eten was meer dan heerlijk, de rekening viel mee maar het avontuur was er niet minder om.
En dan de zondag. In ieder land merk je dat het zondag is. Zo ook in Kopenhagen. Ondanks dat de winkels deels open waren ivm de 1e zondag van de maand, is het toch anders op straat. Volgens onze geweldige gids zou een straat met allemaal antiek/rommelmarkt winkels op de 1e zondag van de maand open zijn. Wij erop af. Stuiten we op een onverwachte rommelmarkt. Daar werd het souvenir van de reis gekocht. Een oude theepot voor Do. Afdingen werd aan mij overgelaten maar Do was blij met de aankoop. Om naar de straat met de winkels te komen hadden we besloten om met de S-baan (een soort trein) te gaan. Op het goede station uitgestapt moest er eerst gepind worden door Do. Staat daar een onwijs dronken man die zijn oog liet vallen op Do… helaas voor haar (zoals altijd) viel ze weer op. Dus die man komt zij aan zij met Do staan… en spontaan vergeet Do haar pincode, wat ze moest pinnen enz. En ik maar in het Engels die vent proberen weg te krijgen (lukte in eerste instantie niet hard). Tot het moment dat hij handtastelijk werd. Toen was de maat voor mij vol. Ik vol op zijn hand gemept (niet te zuinig!) en meneer hield nog even vol tot ik behoorlijk grof werd en hij eindelijk inzag dat het niet op succes zou uitdraaien…. Toch handig wat scheldwoorden weten in het Engels. Afijn wij weer door op weg naar de winkelstraat. Helaas de winkels bleken wel aanwezig te zijn, en hele leuke etalages te hebben, maar geen eentje was er open! Het mailtje naar Marco polo reisgidsen werd dus weer langer. Wel was vlakbij een kerkhof en tja daar heb ik iets mee in het buitenland. Daarnaast zou ook H.C. Andersen op dit kerkhof liggen. En jawel na een kleine wandeling en enig speurwerk werd het graf gevonden. Toch bijzonder. Van deze man kent iedereen wel sprookjes.
Na het bezoek aan het de begraafplaats gingen we met de metro op weg naar een andere wijk. We hadden gelezen (jawel we bleven volhouden met ons vertrouwen in de gids :))dat in de 1e wagon van de metro je de metro gangen kon zien omdat de metro niet bestuurd wordt… heel bijzonder vonden wij. Dus de conclusie die wij trokken was: heel interessant maar net een achtbaan voor bejaarden. Na 2 haltes mochten we er alweer uit. We waren aangekomen in een wijk wat in Nederlandse begrippen een gedoogde wijk genoemd wordt. Hippies hadden hier eea gekraakt jaren geleden en nu toestemming er te wonen tegen vergoeding. Foto’s maken werd niet gewenst… Echt spectaculair was het niet dus voor foto’s maken hoeven ze denk ik niet zo bang te zijn…
Via een lange weg weer terug op weg naar een restaurant. Tenslotte was het al weer rond 6 uur. We zouden naar een restaurant in de haven gaan. En zowaar in 1 keer lukte het ons binnen te komen en eten te krijgen en ook weer naar buiten te komen. Het eten was lekker al vonden we wel allebei dat ze veel boter gebruiken in Denemarken. Maar dat zal wel zijn voor het aankunnen van de kou.
Na ons dagelijks welverdiende afzakkertje op de kamer vonden onze voeten na een lange wandeldag weer rust.
De laatste dag zou er eentje worden van zoeken naar betaalbare souvenirs en de laatste blikken werpen in de mooie straten van Kopenhagen. Eindelijk waren we er achter waar het beeld van H.C. Andersen stond (waren we iedere dag bij in de buurt geweest) en konden ook daar foto’s van gemaakt worden. De laatste lunch werd door ons genuttigd in een cafeetje wat we al eerder “ontdekt” hadden waar de prijzen echt zo laag waren voor Kopenhaagse begrippen dat we navroegen of we wel alles betaald hadden. Nog heerlijk rondgelopen en mensen gekeken op het plein en op het terras. Dan komt de tijd van gaan en dus weer de S-baan in en niet de metro maar de trein richting het vliegveld.
We kunnen terugkijken op een super weekend. Ondanks de hoge kosten voor het levensonderhoud (eten en drinken) hebben we heerlijk genoten van al het zelfgemaakte gebak, vers brood, koffie, thee, chocolademelk enz. De kosten mogen je echt niet weghouden van deze leuke, mooie maar zeker ook gemoedelijke stad! Wat vooral opvalt is dat er volgens ons weinig criminaliteit moet zijn. De winkels stallen gewoon hun (dure) waar uit op straat zonder enige controle. Bontjassen van honderden euro’s hangen zo onbeschermd buiten. Maar ook lederen kleding en andere dure artikelen. Heel bijzonder dat dit kan daar. Politie zie je eigenlijk niet. Hooguit dronken bij de het paleis.. maar verder echt geen agent gezien op straat. De wind is enorm aanwezig (schijnt altijd te waaien daar) dus je haar hoef je niet in model te brengen, heeft echt geen zin, en een winddichte jas is een must! Verder is het echt een aanrader! Ik heb er zeker rimpels bij gekregen dit weekend. Is het niet van de wind dan is het zeker van het lachen! Do bedankt hiervoor!!