aankomst in het land van Fidel

Na een tocht van 11 uur in een vliegtuig waar geen film wordt getoond, je 4 drankjes krijgt en wat te eten kwamen we aan op een tussenstop. Na 1,5 uur wachten gingen we verder naar de eindbestemming Holguin. Daar stond de gids ons op te wachten. De groep blijkt uit 20 deelnemers te bestaan. Evenveel vrouwen als mannen wat een leuke sfeer geeft (denk maar aan Afrika met al die vrouwen!!).

Na een "barre" rij tocht (meer kuil in de weg dan asfalt) van 2,5 uur aangekomen in Santiago de Cuba. De 2 na grootste stad van Cuba (havana is de grootste). Het is er druk en het stinkt enorm naar uitlaatgassen. Niet dat er zoveel verkeer is maar wat er rijdt verbruikt volgens ons liters olie!! De stad op zich is heel sfeervol. De mensen vragen continue om zeep of pennen maar als je no zegt dan verdwijnen ze ook weer meteen aangezien Fidel overal zijn mannetjes op de uitkijk heeft.

De eerste dag in Santiago hebben we een toer gedaan (de toerist uitgehangen dus) en alle bezienswaardigheden bezocht. Wel heel indrukwekkend hoor hoe Fidel hier alles onder controle heeft. Daar kan onze Peter nog wat van leren! 's avonds met zijn alle gaan eten en daarna naar een casa de la trova. Dat is een soort bar waar (alleen voor toeristen omdat de lokale bevolking het niet kan betalen) cubaanse muziek wordt gespeeld door een live band. En zowaar de eerste (mislukte) salsa les ondernomen. We hebben nl. een mannelijke cubaanse gids (naast de nederlandse. Dit verplicht Fidel de reisorganisaties. Ik denk voor de werkverschaffing) en die houdt heel erg van dansen (wie niet hier!?!?). Zo de eerste stapjes op de dansvloer gezet.

De volgende dag de bank bezocht om geld te halen (de dollars vliegen er doorheen. Het is echt aan de dure kant hier...). Na een uurtje wachten was het dan zover... ik op mijn beste spaans om wisselen gevraagd. Tja dat ging met handen en voeten maar zowaar gelukt (leve de spaanse les!!). Daarna door de stad gezworven. Gelijk deze dag "opgelicht" en wel als volgt:

Komt een cubaanse jongen naar me toe (wij waren met zijn 3e). Zegt hij ik herken jou want jij was gisteren bij de casa de la trova en ik was daar muziek aan het spelen vandaar. Ik, goedgelovig als ik ben, begon een praatje. Stelt hij voor om ons de stad te laten zien (zonder ervoor betaald te hoeven worden want dat vroeg ik natuurlijk wel). Hele leuke rondtoer gehad. Stelt ie voor om ergens te gaan lunchen. Hij hoefde geen lunch maar zou zeep en olie krijgen omdat hij ons daar gebracht had. Nou dat vonden wij een goede deal. Wij vertelt wat wij de dag ervoor betaald hadden (15 pesos/dollar) en dat vond hij erg veel. Hier zou het veel goedkoper zijn. Oke zo gezegd zo gedaan. Wij hem (uiteraard) toch uitgenodigd voor de lunch en heerlijk kreeft gegeten. Je voelt hem waarschijnlijk al... toen kwam de rekening. Of wij even 93 pesos/dollar wilde afrekenen..... tja daar was door ons natuurlijk niet op gerekend. Maar na veel onderhandelen kregen we er echt niet af. We betaalde, zeiden de gids wat we ervan dachten en gingen richting stad terug...

Je ziet altijd vragen wat het dan kost (waren we vergeten omdat hij had gezegd dat het goedkoper zou zijn...). Weer wat geleerd!! Na het rondlopen hebben we met zijn 3e een heerlijke fles rum meester gemaakt. Jeetje dat spul smaakt hier meer dan goed?!!?

De volgende ochtend hebben we een fort bezocht. Daar hadden ze een speciale uitkijk voor de koningin maar zij was er nog nooit geweest. Ik, bij de hand als ik ben, zei dat ik er nu was dus nu word ik door iedereen de koningin genoemd (wat een promotie he). Het fort was super. Daarna weer de bus in op naar Bayamo. Een hele leuke plek waar op zaterdagavond van alles te doen is. 's middags weer een casa de la trova in geweest en salsa les nummer 2 gehad. 's avonds wezen eten met een aantal en het plein op geweest om van de gezelligheid te genieten. Die cubanen zijn onwijs relaxt! 's avonds laat les nummer 3 gehad en zowaar de beginstappen (dat zijn er 3) redelijk onder de knie. Alleen blijf ik een houten plank vergeleken met de lokale bevolking!!

De volgende dag zijn we naar Siera Meastro geweest. Dat is een nationaal park waar Fidel 1,5 jaar heeft gezeten tijdens de revolutie. Met een truck omhoog gebracht. Lopen was onmogelijk zo stijl was de weg. Vanaf het afzet punt gelopen (hoe Fidel dat ook deed he) naar de barakken en naar de hut van Fidel (is weer eens wat anders dan van oom Tom). Officieel mochten er geen foto's gemaakt worden en moesten de toestellen ingeleverd worden. Gelukkig droeg onze gids veel te grote schoenen en hadden wij nog een ander paar wat kleiner was te vergeven. Nadat dat verteld was konden wij dus toch foto's maken! Echt geweldig. Hopelijk kom ik de grens over en word ik niet aangehouden (we weet het nl. nooit hier). Ik ga ervan uit van niet...... Na de hele klim (zo'n 6 km) beneden weer aangekomen. Met de truck weer terug en daar in het dorp koffie gedronken bij een lokaal vrouwtje.

In de Siera Meastro leven zo'n 400 mensen die werkelijk bijna niets bezitten. Hier zijn door mij de eerste stukjes zeep, pennen en scooby doo touwtjes weggegeven. Echt super om te zien hoe blij je de mensen hiermee kunt maken.. Weer een goede daad verricht. 's avonds heerlijk gegeten en wederom genoten van de muziek in casa de la trova. Helaas kom je weinig in lokale gelegenheden. We hebben het geprobeerd maar je wordt gewoon niet toegelaten. Heel jammer maar waar. Soms lukt het om een drankje overdag te scoren maar 's avonds lukt het tot nu toe niet echt.

Vandaag weer de bus in om naar Camaguey af te reizen. Een mooi coloniaal dorp. Hier volop rondgelopen en genoten van de rust en gebouwen. De mensen lijken hier rijker. Dit komt omdat hier melk gemaakt wordt waardoor ze veel zuivel producten hebben wat hier normaal heel duur is voor de cubanen (ze verdienen nl. maar 15 pesos/dollar per maand).

Heel bizar om te zien dat iedereen hier bijna evenveel verdient. Het geldt krijgen ze van de staat (Fidel dus). Onze gids geeft wel antwoord op onze vragen maar zeer diplomatiek. Fidel heeft goed de wind eronder want echt iedereen controleerd iedereen en als je iets doet wat men niet aanstaat (bv toeristen lastigvallen) komt de politie je direct arresteren. Tja... ik vind Cuba qua sfeer echt super en relaxt alleen de manier waarop Fidel regeert vind ik heel vreemd. Maar de cubanen lijken gelukkig. Men danst volop, drinkt rum (kost hier bijna niets) en geniet van het weer. Men werkt wel maar heeft geen 8 per dag werk dus werkt 2 uur en hangt de rest op straat, speelt domino of damt op straat met elkaar. De sociale controle is heel groot en iedereen zorgt voor elkaar.

De hotels zijn redelijk (zeker geen hilton maar we hebben een bed, toilet en douche) en de groep is erg gezellig. Beloofd veel voor de komende weken.

Internet vinden valt niet mee. Het is duur en moeilijk. De cubanen mogen het zowiezo niet en niet alle pagina's kun je aan. Zou Fidel hier ook zitten te chatten en controleren? Je weet het hier nl. nooit of men je in de gaten houdt of niet.

Zodra ik weer een goede gelegenheid vind zal ik jullie zeker bij schrijven. Weet dat ik me uiterst goed vermaak, veel salsa dans, rum drink en goed eet (niet echt gevarieerd maar het is vis, groenten en rijst. Iedere dag opnieuw...).

Het is nu happy hour in ons hotel dus daar ga ik maar eens naar toe. Heerlijk aan de coctail voor 1 pesos/dollar!!

Jullie veel succes met de kou. De korte broek en het hempje bevallen me uitstekend!

Nicole