Rwanda ... een land met een verleden

Nadat de grensformaliteiten waren afgerond nog een klein uurtje richting het hotel waar de overnachting zou plaatsvinden... zo dicht bij de gorillia's al!! Maar ik zou nog een nacht moeten slapen...

Vroeg op om ons te melden bij de organisatie... en nu maar hopen dat we bij een leuke groep gorilla's op bezoek mochten. We hadden al zoveel verhalen gehoord hoe zwaar het wel niet was om er te komen en dat de gorilla's ook passief zouden kunnen zijn... maar gelukkig wij kregen een groep met 1 silverback (het mannetje), 6 vrouwtjes en 6 baby's... De weg ernaar toe viel gelukkig mee... oke enkel heuvel op, op zo'n 2800 meter boven zeeniveau, maar ik wist waarvoor ik klom.. en dan ineens... daar zit rechts van mij silverback!!! De tranen sprongen in mijn ogen... wat een geweldige ervaring!!! We mochten helaas maar een uur bij de gorilla's blijven maar het gehele uren hebben we genoten van de spelende baby's!! En dat terwijl we verwacht hadden dat ze passief zouden uitbuiken! De baby's speelde en daagde ons uit om mee te spelen... dat was uiteraard ten strengste verboden dus moesten we wat meer afstand nemen of de ranger greep in. Maar een meter of 3-4 ervan af was echt minimaal(het zou 7 moeten zijn maar de gorillas kennen deze regel niet dus....). Helaas het uur was wel heeeeel snel om en we moesten terug naar beneden. Met meer dan 100 foto's, 8 filmpjes en geweldige herinneringen keerde we terug naar het hotel... uiteraard werd daar volop ervaringen met andere uitgewisseld en wat bleek... wij waren geluksvogels!!! Niemand had zoveel spelende gorilla's gezien en ervaren!

Ook hier komt uiteraard een einde aan en we gingen op weg naar Nyungwe Forest NP. Wat direct opvalt in Rwanda is dat men hier wel asfalt op de wegen heeft liggen al zitten hier wel de nodige enorme gaten in maar oke details blijf je houden! Verder zijn de mensen veel minder open. Er wordt nauwelijks gezwaaid en het lijkt wel of men "rijker" is hier. Maar dat is zeer relatief!! Men heeft hier schoenen want het asfalt is uiteraard veel te heet voor blote voeten! En de huizen zijn steviger gebouwd.

Het park was mooi maar weinig dieren werken gespot. Tijdens de genocide in 1994 zijn de meeste beesten opgegeten of afgeslacht (net als duizenden mensen!!).

Onze gids liet ons onderweg kennis nemen met de gevolgen van de genocide... we bezochten een (destijds) in aanbouw zijnde school waar duizenden tutsies zijn vermoord. De tutsies moesten daarheen van een geestelijke want daar zouden ze veilig zijn... nou dat was zeker niet zo. De school werd in de vlammen gezet en vele van hen liggen nog in massagraven of in een van de kamers. Deze kamers werden voor ons geopend... nou ik kan je zeggen dat de tranen super hoog zaten en dat ik niet kan begrijpen dat dit in nog geen 3 maanden heeft kunnen plaatsvinden zonder dat de wereld ingreep!!! Al die kinderlijkjes!! Vreselijk. Ze worden echter bewaard zodat mijn nooit kan zeggen... dat er geen genocide heeft plaatsgevonden en men herdenkt ze met liefde!
Hierbij zou het vandaag niet blijven... ook werd later het gonocide museum in Kigali (de hoofdstad) bezocht... daar werd alles duidelijk beschreven hie het zover heeft kunnen komen en ook nabestaande spreken je toe op films hoe hun ervaring waren... een emotionele zware dag maar uiteraard belangrijk om te bezoeken als je de achtergronden van een land wilt begrijpen..... al begrijp ik geen bal van de mensen die zo tekeer hebben kunnen gaan...

Afijn door naar de volgende spot welke weer een mooi park (Akagera) in hield. Oke niet zoveel beesten te zien maar de natuur is er niet minder om. Hopelijk overleven de aanwezige beesten en kunnen zij zich genoeg voortplanten om weer in grote getalen aanwezig te zijn.

Na een weekje Rwanda weer terug naar Uganda.... lees hierover meer in het volgende bericht....