Op weg naar Togo

Tja visa’s kunnen lang duren (en heel veel geld kosten!). Maar na 3 dagen mocht ik weer op pad incl. het benodigde visum voor Nigeria… De avond voor vertrek was er nog een show (in hoeverre je het een show kan en mag noemen) waar zowel wij als toeristen naar keken als ongeveer het halve dorp. Op zich prima hoor maar wat mij dan wel enorm stoort is dat ze alleen met de pet bij de blanken rondgaan… je kunt op zijn minst rondgaan bij iedereen en aan ieder voor zich overlaten of je iets doneert. Maar alle (en dat waren er 3 in totaal) kwamen onafhankelijk collecteren… En of ik echt “genoten” heb.. nou niet echt maar wel gelachen. De kostuums nl. waren niet echt goed gemaakt… menig bh werd na het afzakken van het hesje getoond. Men ging echter wel gewoon stug door dus dat is “professioneel” te noemen… De moves lieten weinig aan je fantasie over (kamasutra was er niets bij)…. Maar ach het was tijdvulling en ik was van de straat…

Omdat de shopping mall op weg naar de grens met Togo ligt en het een van de laatste mogelijkheden was om eea te kopen qua westerse wensen, stopte ik daar nog voor enkele uurtjes. Ook de film The Tourist draaide en tja… de koele zalen lonkte en ben ik dus overstag gegaan… 2 films in enkele dagen… zoveel zie ik er thuis nooit.. Maar het bushcamp was weer geweldig te noemen. Omdat ik de tent op iemand terrein zette moest er kennis gemaakt worden met de chief van het dorp. Na 20 minuten lopen vond ik het dorp en voordat ik ook maar een voet in zijn huis had gezet riep hij al… en word jij mijn nieuwe vrouw? Nou was hij jong voor een chief (36 jaar) en niet de lelijkste maar om daar nou te blijven… nee, toch maar niet. Maar het lokale eten proeven, dat wilde ik wel. En ik moet zeggen… niet slecht! Een of ander papje met gerst en mais met kip en saus. Althans daar leek het op… Omdat er altijd iets aan de chief gegeven moet worden had ik 6 blikjes bier bij me die hij graag in ontvangst nam. Hij leidde me rond in het dorp en ik moet bekennen een indrukwekkende tuin… alleen hij mocht hierin want hier zouden geesten aanwezig zijn die hem van goede raad voorzien. Ook bergen zand/cement (voor mij dan) zouden geesten moeten voorstellen. Tja waar geloof je dan in?? Na een uurtje of zo vertrok ik richting kamp met de chief aan mijn zijde… schijnbaar wilde hij niet dat ik alleen over de verlaten weg terug zou lopen… na het ontvangen van nog 2 biertjes vertrok hij weer naar huis (en naar zijn vrouw en zoon….) en ik ging eten en naar bed…. Op naar de grens met Togo!!