Zulu land

De Sani Pass… dat is een verhaal apart. Na 4 uurtjes rijden aangekomen bij een super leuke lodge (zo noemen ze een hostel in de bergen wel vaker) midden in het niets. Ze zijn hier wel volop met de weg bezig om alles beter bereikbaar te maken. Maar als iemand nog klaagt over Rijkswaterstaat… dan moet je echt hier komen! Ze zijn al 3 jaar bezig met 12km weg. Het heeft al 2x het budget van 150 miljoen Rand (zo’n 15miljoen euro) gekost maar er werken dan ook een kleine 50-60 man aan de weg! 4 aan iedere kant staan volop met vlaggen te zwaaien om je te attenderen op werk aan de weg. Dan staan er minimaal 10 medewerkers toe te kijken hoe 2 medewerkers auto’s besturen enz. Tja dan wil het wel even gaan duren… Maar afijn, terug naar de lodge. Het is schitterend weer en ik ga dan ook heerlijk na aankomst, op de veranda genieten van het uitzicht en een boek lezen. Ik heb al aangegeven dat ik graag de Sani Pass toer wil doen. In eerste instantie zou dat niet gaan (ik was nl. de enige) maar gelukkig kwamen ’s avonds nog andere Nederlanders (tja ik zie ze nu geregeld hier in ZA) die ook graag de Sani Pass wilde doen. Dus zo gezegd zo gedaan.

Het vertrek was niet al te vroeg maar naar de Sani Pass zelf was al een vreselijke mooie route! De gids legde van alles uit over het ontstaan van de Drakenbergen (zo heet die gebied nl.). Na enkele uurtjes en het verlaten van Zuid Afrika, kwamen we dan toch echt aan bij de Sani Pass. Jeetje ik begrijp nu direct waarom je hier alleen met 4x4 op mag! Het is een weg die zich erg moeilijk laat omschrijven maar het is een smalle, super steile, hele slechte weg die je naar het dak van Afrika brengt (zoals men dat hier zegt). Boven aangekomen zitten we aan de grens van Lesotho. Het waait er enorm, het is er koud en we zitten op meer dan 3.000 meter! Er staat zowaar wel een hotel met enkele hutjes… De inwoners van Lesotho die hier wonen moeten wel hele sterke mensen zijn! 300 km verderop is pas het volgende dorp…. Terwijl we naar een super mooi uitzichtpunt rijden, blijken de mohair geiten (ik wist niet eens dat mohair van geitenwol afkomstig is!) geknipt (ze doen het tenslotte nog met een ouderwetse grote schaar..) te worden. We mogen een kijkje nemen! Geweldig om te zien hoe men dat daar nog doet! Eenmaal op het uitzichtpunt lunchen we in de auto. De wind is te hard en te koud voor ons… Na de lunch worden we uitgenodigd bij een vrouw in haar huis c.q. “pub”. De gids legt van alles uit. Ze verkoopt brood, eigen gebrouwen bier en speciaal voor ons souvenirs. Het brood is heerlijk, het bier niet te drinken maar de souvenirs zijn leuk en ik koop dan ook een aandenken uit Lesotho.

Nou denk je de weg omhoog is steil… dat klopt ook maar naar beneden is nog een vele grotere uitdaging! Dan oogt het pas steil! En ik heb het “geluk” voorin te mogen zitten. Altijd fijn de afgrond recht voor je te zien… Maar na een klein uurtje staan we weer beneden en blijkt dat de Landrover toch wel erg sterk (en rammelig!) is.

Vandaag was het mooi weer om te hiken… De zon scheen niet al te hard dus ik haalde een permit (moet je hebben wil je het nationale park ingaan. Niet dat iemand dat ook maar controleert… maar het is weer een mooie melkkoe!), een kaart en routebeschrijving en ging op weg. In één woord een topper (oke dat zijn 2 woorden maar lidwoorden tel ik niet meer…)! Helemaal alleen in deze mooie bergen. Het enige wat je hoort is de wind (en mijn hijgen als ik berg op ga…) en vogels! Wat een verademing! Het pad is redelijk te volgen en de beschrijving is gelukkig goed. 5 uurtjes later kom ik dan ook weer (redelijk doodop) bij de lodge aan. Grappig dat men altijd verbaasd is dat ik het in de tijd die men ervoor neerzet, haal… Men denkt altijd dat ik super traag, onfit, e.d. ben maar tot op heden lukt me alles nog prima al heb ik wel een mega blauwe plek van het afdalen van een rots (de brug was niet meer aanwezig!!) die toch wat hoger bleek dan ik dacht…. Morgen richting Eshowe.. ben benieuwd wat dat weer brengt. Tot later!

Eshowe staat bekend om zijn Zulu cultuur. Vandaar mijn stop in dit plaatsje. Voor het weer hoef ik hier totaal niet te wezen. Het is ergggg mistig en het regent volop (echt Nederlands weer dus..). De dag van aankomst doe ik dan ook niet veel anders dan onder de paraplu door het dorp heenlopen. Wat me gelukkig wel brengt naar een wasserette want dat is hoognodig. Nu logeer ik nl. in de “tuin” van een hotel. Nee, niet in het hotel zelf maar ergens ver achterin de tuin hebben ze ook nog een backpackers. Beetje vreemd maar op zich slim bedacht. Het hangt er helemaal vol met Ché en met Poablo Escabar. De eigenaar en zijn zoon blijken grote fan van beide te zijn…. Maar de wasservice is als in alle hotels.. per kledingstuk dus duur…

Maar ook hier is het uitgestorven en wordt niets verwarmd met verwarming dan wel met een haardvuurtje… Het is dus (voor mij) afzien geblazen. Maar hun Zuludorp toers zijn legendarisch te noemen dus heb ik deze vandaag ondernomen. Ik moet zeggen… zeer zeker de moeite waard! Ik heb weer veel geleerd. Als enige heb ik rondgelopen met een Zulu gids door het dorp. We hebben de lagere school bezocht, een of ander project voor het opvang van weeskinderen, 2 soorten kerken (eentje in de openlucht.. heel bijzonder!!) en de locale winkel van de priester (tja je moet wat doen om aan je inkomen te komen nietwaar)… Maar vooral veel geleerd over de gebruiken. Zo mogen mannen meerdere vrouwen hebben (andersom uiteraard weer niet). Moet een man 11 koeien (a R9000, zo’n 900 euro wat hier heeeel veeeel geld is) aan de schoonouders geven, de ceremonie betalen en voldoen aan een lijst van de aanstaande schoonouders. Vroeger bestond de lijst uit dekens, hoeden of jassen maar ze gaan met hun tijd mee en vragen nu magnetrons, wasmachines, koelkasten enz. Dus er trouwen niet zo veel jongeren meer. Wat wel als gevolg heeft dat de ouderen (bejaarden!) mannen met jonge meiden trouwen omdat die wel het geld hebben… Daarbij is het bij de cultuur van de openlucht kerk (totaal de naam vergeten…) gebruikelijk dat de man aangeeft met een vrouw te willen trouwen, de vrouw mag maar 2x nee zeggen bij de 3e (misschien zeer ongewenste kandidaat) moet ze trouwen… Nu zou je ook denken dat je met 5 dochters dus gezegend bent en rijk wordt zodra deze trouwen… helaas de meeste meisjes (rond de 15 jaar) raken ongewenst zwanger en die kinderen moeten door opa en oma opgevoed worden wat weer meer kosten met zich meebrengt. Als 1 dochter van de 5 trouwt schijnt het veel te zijn… Maar de dochter kan (incl. kind) wel trouwen maar dan gaan er 2 koeien van de prijs af (1 omdat ze geen maagd meer is en 1 voor het kind). Heel bijzonder…

De 10 koeien voor mij geboden bij de Xhosa is dan toch lager dan wat je bij de Zulu zou krijgen hmm…. Maar ook al is de Zulu cultuur zeer interessant het is absoluut niet mijn cultuur… Het is grappig hoe ze hun cultuur proberen te behouden maar wel van de westerse geneugten willen meegenieten. Afijn, na een lunch (pap met bonen, absoluut niet mijn smaak!) gemaakt door de moeder van de gids werd ik weer opgehaald. Veel info rijker! Omdat het weer nog steeds niet om over naar huis te schrijven is (hele harde koude wind maar gelukkig wel droog) stap ik morgen weer in de auto om naar St. Lucia te rijden. Dit ondanks dat ik van dorm geüpgrade ben naar een eigen kamer (voor een dorm prijs!!).

De foto’s zijn weer te vinden op: https://picasaweb.google.com/nicolevdp/SaniPassEnElshowe?authkey=Gv1sRgCIiysOOn2OiNcw