het dagelijkse leven in Gran Alacant

Maandags weer met goede moed op naar de vreemdelingenpolitie. Heb zowaar een nummer (nr 19) en na enkele uurtjes wachten ben ik weer aan de beurt. Dezelfde agent als vorige keer en nu zegt ie alleen maar… je moet niet hier zijn maar in Elche!! Nou vraag ik je. Kan dat nou niet direct gezegd worden! Tja en dan denk je dat je lang moet wachten in Alicante… vergeet het maar in Elche sta je al om 07.00 uur met tig man in de rij (in Alicante is om 08.00 komen nog op tijd) en de nummers zijn hier nog beperkter. Maar ach ik sta er om 7 uur en sluit aan. Krijg om half 8 dan het felbegeerde nummer en ga op zoek naar iets waar ik warme thee kan drinken (want om 7 uur is het echt niet warm hier!).

Om kwart voor 9 ben ik weer terug want om 9 uur gaan ze open en ik wil echt niet te laat komen… maar ik vraag wel even na of ik alles op orde heb. Nee mevrouw, u moet voor dit papiertje ook leges betalen. Dus op, met formulier, naar de bank om te betalen. Half uurtje later sluit ik weer aan. Ondertussen is het gezellig met alle overige buitenlanders (Noorse vrouw en een gezin uit Rusland waarvan de man alleen Engelse scheldwoorden kent). En dan ben ik eindelijk aan de beurt. En jawel hoor, ik heb de goede formulieren al had ik de leges van vanochtend niet hoeven betalen want dat is veranderd sinds kort… maar ik kan het terugkrijgen van de bank als ik er weer langsga. Afijn, ik krijg mijn felbegeerde bewijs van inschrijving in het vreemdelingenregister waardoor ik minimaal 5 jaar mag blijven en loop maar weer langs de bank voor het terughalen van mijn geld. Zo ben je hier dus de hele dag druk met niks!

Verder doe ik die week weinig van belang. Ik moet binnenkort starten met school dus probeer iedere dag wel wat Spaans op te halen al zal blijken dat dit weinig positief effect heeft gehad…

Via een vriendin van mijn zus krijg ik gegevens van Nederlanders die in Moiraira een aankoopmakelaars kantoor hebben. Ik bel ze op en vraag of ik langs mag komen om eens wat informatie te krijgen over het eventueel aankopen van een huis. Geen probleem, ik ben de volgende middag meer dan welkom. Na een mooie binnenlandse rit vind ik het kantoor en ontmoet daar leuke mensen. Al heel snel blijkt dat je hier niet zomaar meer een hypotheek krijgt! Je moet minimaal voor een pand met commerciële doeleinden 50% (was voorheen 30%)van de aankoop som zelf meenemen en dan ook nog een goed betaalde baan in NL hebben. Tja en aan beide kan ik nu niet echt voldoen… Maar huren is met deze economische situatie ook een goede optie bedenken we. Daarnaast kan ik na 5 jaar een B&B huren en runnen ook wel aangeven of dit is wat ik leuk vind. Maar ja waar en hoe vind je een B&B die te huur staat… De meeste eigenaren willen verkopen… Maar na enig speurwerk op internet vind ik kanalen die toch echt aangeven dat er B&B’s te huur zijn en deze schrijf ik aan. A.s. zaterdag ga ik bij een B&B die te koop staat kijken en praten met de Nederlandse eigenaren om te kijken of ze ook willen verhuren. Zo is het begin gemaakt…

Ook bezoek ik Santa Pola wat een heel leuk stadje is maar op maandag niet echt veel winkels open heeft. Wel is er een markt waar ik overheen loop en dwaal ik door de (bijna) lege straten. Gelukkig rijdt de bus vlak vanaf mijn huis dus dat is ideaal voor dit soort bezoekjes. Waar wel heel veel mensen mee lopen is met bloemen. Wat opvalt is dat alle bloemen in onze (Nederlandse) ogen bijna de vuilnisbak in kunnen. Hier worden ze dan pas verkocht (ik denk dat ze bang zijn dat de bloemen niet meer opengaan als ze ze dicht kopen of zo…). Ik denk me suf waarom iedereen nu net vandaag met bloemen loopt… maar dan bedenk ik mij dat morgen 1-11 is en Allerzielen inhoud. En daar doen ze hier in Spanje dus volop aan. Dit houdt ook in dat niets, maar dan ook niets, open is muv de bazaars die gerund worden door Chinezen. Afijn, dinsdag is dus een dag om heerlijk met een boek in de zon te zitten en de huishoudelijke klussen te doen (strijken, wassen enz.) want donderdag staat Wendy op de stoep en dan komt er weinig van.

Zo gezegd Wendy donderdag op het vliegveld (is maar 10 minuten rijden van mijn huis) opgehaald en heerlijk bijgekletst! Wendy zal het qua weer absoluut niet treffen. Tot de dag van vandaag (en morgen vertrekt ze weer) is het bewolkt en regent het zelfs soms. Tja, het weer is één ding wat ik niet kan regelen… helaas! Maar we bezoeken Torrevieja (in de regen struinen we de straten door die vol staan met markt), Altea (een mooi dorp met nog een authentieke witte kern) en we rijden hele mooie routes in de omgeving (uit nood omdat het weer tegenzit). Ook bezoeken we een beurs waar we ontdekken dat verkopen van hele mooie kostuums de meest voorkomende activiteit is. We kijken onze ogen uit!

Vandaag (maandag 7-11) start dan toch echt mijn Spaanse les. Om half 8 ’s ochtends moet ik de bus hebben die dan om 10 over 8 me afzet in Alicante. Helaas gaat er geen bus die mij om kwart voor 9 afzet dus dat wordt door de weeks vroeg op! Ik op zoek naar school. Ik ben er al ooit langs geweest om eea te vragen maar heb een foutief adres in mijn hoofd… en ik maar zoeken! Bel ik Wendy maar op of ze het juiste adres in mijn laptop wil opzoeken… en dan eindelijk (na 3 kwartier dwalen) vind ik het.

Het begint direct! Een test van 1,5 uur wordt afgenomen om mijn niveau te bepalen… nou grammaticaal ben ik een nitwit dus dat niveau is niet al te hoog :) na de pauze de klas in om aan te sluiten bij een reeds bestaande klas (iedereen sluit zo aan omdat men met een kennis van de basis nooit vanaf het begin start). De klasgenoten zijn, op 1 na, allemaal jonge meiden. Heel verschillend van nationaliteit. Van Russisch tot Noren en ook een Nederlandse. Ik haal (samen met de Russische) de gemiddelde leeftijd aardig omhoog… Maar eerlijk gezegd had ik niet anders verwacht.

Na 1,5 uur les sta ik dan weer moe en vol informatie buiten om de bus naar huis te nemen. Wendy is verdiept in een spannend boek wat ze perse uit wil lezen (want helaas ook vandaag is het weer knudde en morgen heel vroeg vliegt Wendy alweer naar huis) wat mij weer de mogelijkheid biedt om mijn huiswerk te maken en de “gemiste” stof in te gaan halen (zijn maar zo’n 8 hoofdstukken…). Ik heb nl. afgesproken met de docente dat ik dat graag wil. Ik maak alle oefeningen en zij zal ze nakijken. Dus start ik eigenlijk wel weer van voren af aan.