Op kerken bezoek

Voor het luxe hotel staat een jongen waar ik bijna zeker van weet dat hij ouder is dan hij lijkt. Hij spreekt me aan en we raken aan de praat. Hij blijkt inderdaad 13 jaar te zijn, spreekt goed Engels, en verkoopt vanuit een oude schoenendoos kauwgom, sigaretten, aanstekers enz. Hij is zo aandoenlijk en correct dat ik besluit hem mister B te noemen en van alles van hem te kopen. Ik zal hem gedurende de 2 nachten dat ik in Aksum verblijf vele malen de hand schudden en met hem praten en sponsoren dmv kopen uit zijn “winkel”.

In Aksum zijn van allerlei archeologische sites te bezoeken wat ik dan ook in de ochtend doe. Ik besef dat ik een beetje steen moe ben na al de reeds bezochte sites over de wereld en heb dan ook meer oog voor het dagelijkse leven om de sites… Na de lunch slenter ik door het dorp en bezoek wat souvenirs winkels. Werkelijk allemaal verkopen ze hetzelfde waardoor ik al snel ben uitgekeken en mijn mede shoppers ook. Met zijn vieren persen wij ons in een tuktuk en laten ons bij het hotel afzetten. ’s Avonds verorber ik weer eens een heerlijke maaltijd en zowaar met zoete witte wijn… is weer eens wat anders dan al die cola en Fanta… Wanneer ik naar huis loop staat mister B nog voor het hotel en ik vraag hem mee te gaan naar de bakkerij naast het hotel voor een cola en gebakje. Het blijkt de eerste keer te zijn dat iemand hem hiermee naar toe neemt terwijl hij iedere dag hier voor de deur zijn waar aanprijst… Ik hoor zijn levensverhaal aan en ben wederom dankbaar dat mijn wieg in het Westen heeft gestaan.

Lalibela is een klein uurtje vliegen of 2 dagen in een bus hobbelen dus wordt het vliegen. Alles verloopt zowaar soepel en snel en voordat ik het weet stijgen we op, krijgen we water en landen alweer. Jeetje wat is het hier weer een ander Ethiopië. Vele malen droger qua natuur maar ook qua lucht. Ik zit op 2.600 meter en mijn lippen drogen direct uit. Zo ook mijn huid. Het lijkt wel perkament… Dat wordt dus smeren! Maar Lalibela is beroemd om zijn grotkerken en deze kan ik dan ook niet overslaan. De volgende ochtend vertrek ik al vroeg om de grotkerken te bezoeken. Oke ze zijn mooi en interessant maar je mag de kerken niet binnen op schoenen en de vloer is mega ongelijk waardoor het lopen voor mij erg pijnlijk is. Ik snap echt niet hoe mensen hier zo vlot op kunnen rondlopen. Ik lijk wel een dronkaard die zich een wegbaand. Ook vind ik het er veel te druk met grote groepen. Iedereen loopt elkaar in de weg en door menig gids word ik onderhand weggestuurd totdat ik zeg: “hallo ik ben aan het bidden hoor”. Dan mag ik blijven zitten zolang ik wil… Veel is er verder eigenlijk niet te beleven in dit dorpje. Er zijn heel wat souvenirwinkels maar ook hier verkopen ze allemaal hetzelfde (en ook heel veel hetzelfde als in Aksum).

De zon schijnt, mijn ereader heeft nog boeken zat en mijn weblog schrijven kan ook weer want hier bij de bar hebben ze een wifispot… wat wil ik nog meer? Morgen wordt het een luierdag want vrijdag vlieg ik door naar Addis waar ik nog enkele uurtjes zal rondhangen (ik denk luxe lunchen en dan helemaal niks meer) en dan zit het er alweer op… Jeetje wat gaat die tijd toch snel!!

Ethiopië heeft mij verrast met zijn mooie, groene natuur. Veel groener dan verwacht. Al besef ik heel goed dat oktober net na de regentijd is en de gidsen aangeven dat dit maar 5 maanden per jaar is. Maar ook heb ik heel veel ergernis van de vliegen die ook na de regentijd aanwezig zijn. De locale bevolking laat ze rustig op hun lijf en gezicht zitten, maar ik kan niet anders dan ze wegjagen en me rot ergeren aan die beesten… Ook de onderkomens zijn comfortabeler (op enkele na) dan gewend en het eten is heerlijk. Niet het locale eten want ik lust die injerras niet. Te zuur voor mij…)Maar overal kun je spaghetti krijgen dus dat wordt thuis voorlopig geen spaghetti eten…

Het zuiden vond ik persoonlijk meer mijn ding dan het noorden al vond ik de bezoeken aan de stammen vreemder dan verwacht. Het Afrika zoals ik het ken en waar ik mijn hart echt aan verloren heb, heb ik helaas maar weinig hier mogen terugvinden… Iedereen van groot tot klein wil iets van je (pen, zeep, geld, t shirt etc). Niet dat ik dan niet snap maar zwaaien werd pas gedaan nadat eerst het opgehouden handje tevoorschijn was gekomen. Als je dan zegt dat je niets heb… dan komt het zwaaihandje wel tevoorschijn. Dit zal momenteel wel in veel meer landen zo zijn maar daarom ben ik maar wat blij dat ik ook heb kunnen ervaren hoe het anders kan. Helaas blijven toeristen voldoen aan de vragen van de locale bevolking dus zal het vragen niet verminderen.

Ook de wegen verbaasden mij enorm. Meer asfalt dan ik ooit in een Afrikaans land heb gezien muv Rwanda… Ook wordt er heel veel nieuw gebouwd voor de toeristen dus dat duurt niet lang meer of het zit hier bom vol (hopelijk voor hen dan…) met toeristen. Maar ik ben wel blij dat ik Ethiopië nu nog heb bezocht want als ik over 2-3 jaar terug zou gaan dan zou ik het waarschijnlijk niet meer herkennen en zou het minder Afrika zijn als in mijn gedachte….

Het “gewone” leven gaat weer beginnen….