Costa Rica

En dan zit ik weer ouderwets in een internet cafe... Ik heb nl. deze keer mijn netbook niet meegenomen en op de telefoon typen geeft nogal wat "problemen".. Dus dan meer weer als "vroeger" gewoon het internet cafe in.

Granada in Nicaragua is en blijft een leuke plek om te verblijven. De huizen zijn kleurrijk en er hangt overdag een goede sfeer. Wanneer de zon verdwijnt verdwijnt helaas ook de goede sfeer en kun je je (tenminste dat zegt men) niet meer echt veilig over straat bewegen dus dan maar voor 1 USD met de taxi naar "huis". Maar afijn na nog een heerlijk dagje rondhangen dan toch op weg naar Ometepe.

Ometepe is een eiland in het meer van Nicaragua en staat bekend om zijn 2 vulkanen en relaxte sfeer. Was ik in Leon op een set van tv opnamen beland op de lancha naar Ometepe belanden ik in de set van een hele slechte B film. Althans dat gevoel had ik (en vele met mij). Ik heb al aardig wat boottochtjes die discutabel waren gemaakt maar deze sloeg echt alles... Kom je aan bij de haven en vraag je naar de ferry. Die is er niet maar wel de lancha (later zou ik er achterkomen waarom de ferry er niet was....). Ook goed een boot is een boot dacht ik... Nou daar had ik 5 minuten na vertrek wel zo´n onwijze spijt van! Het waait op dit moment overal (dus ook op lake Nicaragua) enorm hard... Wel moesten we allemaal een reddingsvest aan die eruitzagen uit het jaar priktol en uitsluitend voor kinderen... Geen ramen in de boot maar wel tochtgaten waardoor dan ook volop water binnenkwam dus binnen 5 minuten was ik volledig nat (incl mijn kleine rugzak)... de boot ging van links naar rechts en van voor naar achter... vele medereizigers werden zeeziek maar zelfs enkele raakte volledig in paniek. Wat niet echt onbegrijpelijk was! Tja en dan staat iedereen erbij en doet eigenlijk niks. Maar omdat de 2 meiden naast mij zo in paniek waren dat eentje echt volledig een angstaanval kreeg, toch maar weer over mijn hart gestreken en de boel proberen te handelen al had ik zelf de grootste moeite met blijven staan...

Afijn na 1,5 uur (en die kunnen dan zoooo lang zijn) allemaal heelhuids aan wal met mening in tranen... Dat beloofde wat voor de terugreis... Na een busrit over het eiland van 2 uur dan eindelijk bij het chique hotel aangekomen. Althans zo stond het beschreven! Het zou het beste hotel op het eiland zijn aan playa Santa Domingo. Nou de playa was top maar het hotel was net het hotel op stelten! Veel betalen weinig krijgen... we moesten het er maar weer mee doen...

Het eiland is super relaxt en je kunt er geweldig wandelen. Dit dan ook volop gedaan en genoten van alle uitzichten. Wat mij wel opvalt, maar dat kan aan mij liggen, is dat de locale bevolking op het eiland minder open en vriendelijk overkomt dan op het vaste land...

Na enkele dagen genoten te hebben op het eiland dan toch echt maar weer terug naar het vaste land... in hemelsnaam hoe! Vroeg op want men beloofde mij dat om 06.00 uur echt een ferry zou gaan en niet de lancha. En ik wilde vroeg bij de grens zijn want er was gewaarschuwd dat om 9 uur de bussen kwamen en dat de wachttijd dan wel eens tot 3 uur konden oplopen.... Dus om 5 uur de taxi laten komen en zowaar er vertrok een ferry! Ik onmoette een Amerikaanse (zoals er hier opvallend veel zijn!) die mij vertelde dat de dag dat ik de lancha had genomen er geen ferry´s gingen omdat dat te gevaarlijk zou zijn! Nou vraag ik je! De ferry is 3x zo groot en vele malen stabieler... die gaat niet maar met de lancha kan wel... blijft bijzonder!

Bij aankomst op het vaste land samen de taxi naar de grens genomen. Pfff hoorde we onderweg... en jawel hoor het zal weer eens niet mij overkomen... lekke band! Chauffeur als een dolle de band verwisseld en vervolgens ons afgezet aan de grens. Nou heb ik al vele grenzen lopend overgestoken maar nog nooit zo´n "ingewikkelde". Normaal is het 1 gebouw met aan de ene kant het land in en de andere kant het land uit. Zo niet hier... hier moet je zigzaggend diverse gebouwen aandoen (en vooral geen vergeten!). Bij de ene stempel 1, bij de andere betalen en bij nog een stempel 2 en dan weer een stukje lopen en naar de grens van Costa Rica... Gelukkig lopen er zat mensen rond waar je het aan kunt vragen maar het is een kunst om ervoor te zorgen dat je alle stempels hebt want als je er 1 mist ben je de klos...

En zowaar liet ook Costa Rica mij zonder moeite binnen... Bus in en 1,5 uur later bus weer uit. Ik sta in Liberia... een niet zoveel zeggende plaats maar drukbezocht omdat het een internationaal vliegveld heeft (en het schijnt dat je hier veel goedkoper op kunt vliegen....). Ik wilde daar het park bezoeken en vooral de 4 watervallen. Maar ook hier waaide het extreem en had men besloten het park gewoon maar te sluiten... Mede reizigers moesten zelf hun hotel bij het park verlaten omdat het hotel ook gesloten werd... De dag dan maar rondslenterend in Liberia doorgebracht al heeft het echt niet veel te bieden (buiten een MacDonalds en Burger King etc... de eerste die ik hier tegen ben gekomen!). Nu direct verder reizen heeft nl. geen zin want de bussen naar Santa Elena zou ik toch niet allemaal meer halen en dan zou ik bij een tankstation stranden...

Het hostel was super gezellig dus ach zo´n dag mag er ook wel weer tussen zitten. En dan weer vroeg uit de veren om de bussen naar Santa Elena te nemen. Het meest bezochte stuk van Costa Rica is met openbaar vervoer moeizaam te bereiken. Navraag in het hostel leerde... de bus van 07.00 naar San Jose nemen. Vragen aan de chauffeur je te droppen langs de kant van de weg waar de bus vanuit Puntarenas zou passeren die je dan weer kunt nemen want die gaat naar Santa Elena. Wel zo gezegd zo gedaan maar omdat ik gedropt werd bij een tankstation en de bus maar niet kwam begon ik toch te twijfelen... Maar 1 uurtje later dan gepland kwam dan toch de overvolle bus met vooral heel veel gringo´s (vakantie gangers)! Ben duidelijk niet de enige die deze kant op gaat...

En dan kom je aan, in een super leuk "dorp" en hostel en miezert het! Het is dan wel the cloud forest maar toch... kan dat niet wanneer ik alweer vertrokken ben? Ze geven aan dat het morgen droog zou moeten zijn... het is te hopen want optimistisch als ik ben heb ik geen regenkleding bij me... En morgen ga ik de canopoly walk doen van 3 km met bruggen over de forest dus ik hoop het maar....

Voorlopig zit ik hier (als het droog wordt!) een paar dagen want er is meer dan genoeg te doen en te zien... Helaas... deze site blijkt Santa Elena of Monteverde niet te kennen... Dus dan maar de volgende stop ingegeven :)

Hasta proxima ves!