Onderweg in Marokko

Na het vieren van het bereiken van de mooie leeftijd van 40 door (blonde) Nicole, een heerlijke warme douche en het checken en sluiten van de rugzakken ging ik op weg met een deel van het afscheidscomité naar het vliegveld. Daar aangekomen zaten de andere al heerlijk aan de koffie. Omdat ik dacht dat mijn rugzakken te zwaar en/of te groot zouden zijn ben ik maar direct gaan inchecken zodat bij eventuele meer kilo’s de spullen weer naar huis meegegeven konden worden.

Maar gelukkig… ze keken nergens naar… en alles kon nu mee naar Londen. Na het afscheid (bedankt voor het komen lieve familie en vriendinnen!) de douane door en direct maar wennen… alleen maar Marokkanen in de wachtkamer… Ik zou toch op Londen vliegen? Afijn, alles verliep volgens plan tot aankomst op Luton Airport (na de vlucht op Stansted en een busreis van 1,5 uur). Omdat ik niet geslapen had en nog enkele uren te gaan had met wachten dacht ik… ik installeer mij en doe een tukkie. Goed en wel geïnstalleerd gaat het brandalarm af… ik eerst nog denken dat het een oefening was maar nee iedereen moest eruit. Verzamelen enkele honderden meters verderop. Alles verliep uiterst rustig en gecontroleerd. Goed te weten….! En ik maar denken dat ik niet meer werkte:). Na drie kwartier en te barsten van de kou, mochten we weer naar binnen. Nou zou het vandaag om 11.00 uur exact dodenherdenking zijn in heel Engeland en tja toen stonden wij buiten… dus dat moest maar verzet worden. Wat weer rare reacties opleverde bij de mensen die het brandalarm weer niet hadden meegemaakt.

Eindelijk kon ik de rij in voor het inchecken van mijn bagage… Laat die rij nou minimaal 2 uur!! duren.. en dan ook nog een onwijs strenge controle op kilo’s en grote. Maar gelukkig alles kon net (maar dan ook maar heel net). Direct door de douane want ik had nog maar een klein uurtje voor het vliegtuig zou vertrekken.. eer dat je door die controle heen bent ben je ook drie kwartier verder en moet je bijna hollen om je vliegtuig te halen. Dus helaas, shoppen en lunchen zat er niet meer in.

De vlucht was prima, maar landen tja dat ging niet helemaal volgens plan. Omdat de rots van Gibraltar nogal voor veel wind zorgt, moest de 1e landingspoging gestaakt worden en werd er aangegeven dat er maar 2 pogingen plaats mochten vinden. Lukte de 2e niet dan zou het landen op Malaga worden… Ach ook leuk. Maar de 2e landingspoging lukte dus met enkele vertraging kwam ik toch nog aan. Na het ophalen van de bagage bleek deze door en door nat te zijn. Fijn aankomen op je bestemming en direct alles aan een waslijn moeten hangen.. De toon leek vandaag wel gezet :) als dat maar niet de hele reis zo zou gaan.

Omdat ik niets van Gibraltar zou zien en dat toch wel wilde zou de boot dinsdag pas genomen worden. De rots bedwongen (oké omhoog met een taxi en naar beneden lopen). Tijdens de wandeltocht diverse bezienswaardigheden bezocht zoals oude tunnels, een oud fort enz. Onderweg werd ik vaak vergezeld door diverse apen. Ze kijken heel lief... maar als je eten hebt zullen ze zeker niet nalaten dit proberen te stelen. Gelukkig hebben ze geen interesse in zonnebrillen! Bij het winkeltje halverwege worden dan ook de nodige snickers en twixen gestolen door de apen... Het 1 dag langer blijven bleek zeker de moeite waard. De laatste boodschappen op Europese grond gedaan en dan de dag erop de boot op naar Marokko. De grens ging ongelofelijk soepel dus dat viel absoluut mee. Op naar het eerste echte dorp. Vandaag blijkt het een feestag voor alle moslims te zijn. Ze slachten schapen (wat je dan ook overal ziet gebeuren in de huizen, tuinen en op daken) en eten deze met de familie op. Het gevolg hiervan is dat alles (muv de ATM’s) gesloten is…. Niet heel veel te doen dus… maar dat bied weer de gelegenheid mijn verhaal vast te typen mocht ik binnenkort gelegenheid hebben internet te gebruiken. Voor zover gaat alles dus meer dan naar wens. Het weer is enorm wisselend. Overdag goed te doen en redelijk zonnig maar ’s nachts echt enorm koud! Hopelijk verandert dat heel snel!!

Op weg naar Fes.. de rit is niet zo heel lang. Maar een uurtje of 5-6 dus dat valt weer reuze mee. In Fes aangekomen blijkt toch dat niet veel open is.. er is nl. wederom een feestdag maar nu een nationale (dus alleen in Marokko). Heb ik even geluk :) Vandaag is het Bevrijdingsdag van de Fransen dus dat wordt groots gevierd. Dit betekent wel geen alcohol in cafés als deze al open zouden zijn, geen winkels open dus niet veel te doen…. Boekje lezen moet kunnen toch…

Vanochtend is het vrijdag en dus weer een dag waarop niets open zal zijn. De vrijdag hier is nl. onze zondag…. Maar het koninklijk paleis mag je toch niet in maar de voorkant aanschouwen is ook iets moois. Alle deuren van brons bezet met geweldig mooi mozaïek. Daarna naar een heel mooi uitkijkpunt zodat je precies kan zien wat de oude (Medina) en de nieuwe stad is hier in Fes. Dat is niet eens hetgeen ik bewonder… al die schotels op de daken!! Geen wonder dat deze traditie in Nederland wordt voortgezet… Als je de andere kant op kijkt zie je een enorme begraafplaats. De graven zijn niet echt bijzonder te noemen maar de omvang dan weer wel. Foto’s worden wel genomen maar zullen nooit kunnen weergeven hoe het op mij overkomt.

Op naar de “fabriek” van mozaïek artikelen. Wat jammer dat ik net begonnen ben aan mijn reis en geen huis meer heb! Wat een geweldige dingen maken ze daar. Van nummerbordjes voor op je deur tot hele fonteinen. Maar als je de prijzen ziet (na de rondleiding is er uiteraard voldoende tijd om van alles te kopen) dan bedenk je jezelf wel 2x of je het echt nodig hebt en wilt. Goedkoop is het niet te noemen al snap je na de rondleiding wel waarom. Ze zeggen, en tijdens de rondleiding lijkt het erop, dat alles met de hand is en wordt gemaakt. Tja en handarbeid blijft duur…. Toch koop ik de eerste souvenirs. Hopelijk overleven ze de reis...

Omdat het vrijdag is besluit ik op zoek te gaan naar internet. Ook dat valt nog niet mee. Wie heeft er wifi (ik heb de laptop onder de arm) of een internetcafé?? Eindelijk eentje gevonden… sorry effe lunchen. Wanneer Allah het wil ga ik weer open…. waar had ik dat nou nog meer gehoord??... o ja in Iran… nou dat kan dan nog wel eens even duren… dus op zoek naar een andere mogelijkheid en zowaar gevonden.

De Marokkanen vallen tot nu toe zeker mee na mijn ervaringen vorig jaar al zie je de vrouwen niet in de theehuizen en fluiten de mannen je wel na. Maar gelukkig blijven ze (tot nu toe) wel van je af. Dat is al heel wat dacht ik zo. De natuur is groen en dat komt vooral door de vochtige nachten. De nachten zijn niet alleen onwijs koud maar ook enorm vochtig. Was droogt bijna niet. Ook overdag is het nu echt koud. En ik maar denken dat ik de warmte op ging zoeken… helaas dat duurt nog even denk ik zo. Kunt niet alles hebben blijkt wel weer….