Na enkele jaren weer terug in Mali

Alle plannen zijn gewijzigd. De veiligheid in Mali is niet optimaal en al mijn plannen moeten worden geannuleerd. Geen toerist die nog deze kant op schijnt te komen… maar dat geeft mij gelegenheid op de truck te blijven en de uitdaging aan te gaan om de “oude” weg naar Bamako (de hoofdstad van Mali) te nemen.

Het laatste grote dorp voor aankomende dagen wordt aangedaan en er wordt door mij volop gezocht naar wat soft drinks om ’s avonds te drinken en mijn suiker en vocht op peil te houden. Ondanks dat je weinig zweet (tenslotte zit ik alleen maar in de truck in de wind en zon…..) verlies je toch heel veel vocht, suiker en zout. Dus ’s avonds 2 fanta’s en extra zout op het eten en overdag minimaal 3 liter water… moet te doen zijn dacht ik zo…. Maar de eerste zieken volgen al snel… tja ’s avonds liters bier drinken, overdag geen water en dan denken dat je genoeg vocht binnenkrijgt… dat blijkt dan toch wel tegen te vallen… maar de oude truck werkt… cola zonder prik met zoute chips.. Toch altijd handig dat dat soort truckjes mij bekend zijn en dus door andere opgevolgd kunnen worden….

Na het vinden van de drankjes snel weer de schaduw in want het dorp is niet alleen voorlopig het laatste grote dorp maar ook het heetste dorp van West Afrika… nou 45 graden wordt zeker gehaald rond een uurtje of 4 in de middag! Kleine kinderen verzamelen zich volop om me heen en dan blijft het leuk en gezellig om met hun spelletjes te spelen. Ze volgen dan ook allemaal hetgeen ik voordoe en we lachen wat af!! Maar we nemen afscheid en rijden door naar de oude weg… Tja een weg is het nu nog wel te noemen maar na een klein uurtje is het woord weg echt teveel gezegd. Bomen dringen binnen, je ziet elkaar niet meer door het stof enz. maar dit is avontuur. Dit vind ik tof!!!

Heerlijk in de tent geniet ik van mijn uitzicht op de volle maan en een donkere hemel vol sterren. De volgende dag wordt de weg er echt niet beter op. We doen 1 uur over 6 kilometer… Huisjes lopen leeg en we worden aan alle kanten toegezwaaid al valt het woord cadeau in de vraagde vorm wel heel vaak…. We geven niets weg. Dat geeft alleen maar problemen… want of allemaal of niemand.

Na enige uren stopt de truck en blijken we bij een hele mooie waterval te kunnen komen te voet. We nemen een duik en voelen ons, ondanks de vieze kleding, een stuk schoner. Maar al snel zitten we weer volledig onder het stof… Na 8 uur rijden hebben we zo’n 150 km afgelegd. Het moeten er 565 worden… Maar we staan nu op een super spot. De rivier is naast de deur en ik zit in het donker voor mijn tentje deze update te typen. Helaas is aan de overkant van de rivier wel een enorme brand uitgebroken. De vlammen verlichten de hele hemel! Nu maar hopen dat er niemand gewond raakt aan de andere kant. De rivier zal ons beschermen dus dat is een veilig gevoel. Al hoor je het vuur hier enorm te keer gaan…. Tot later!

’s Ochtends is de brand nog volop aanwezig… Terwijl ik alles inpak en op weg ga naar de volgende stoffige rit zijn ze aan de overkant aan het blussen met het water uit de rivier. Dit wordt de stoffigste dag zal blijken! Ondanks dat we een record afstand hebben afgelegd van 181 km zien we nog bruiner dan bruin. Als je denkt dat dit komt door de zon… zou fijn zijn maar het blijkt na schoonboenen met babydoekjes enkel en alleen stof te zijn… Maar de uitzichten waren meer dan de moeite waard. Ook zijn we bij een dorp gestopt om met de kinderen te spelen (mr. Ipad had ook een vlieger in zijn bagage.. tja wat eigenlijk niet :)) wat een heerlijk uurtje zou worden! Ook wordt de water voorraad aangevuld bij de plaatselijke waterbron en worden er heel wat vrienden gemaakt onderweg door middel van zwaaien. Het lijkt net of ik hier RSI van krijg….

En dan is er het goede nieuws bij het avondeten… morgen wordt naar hoogste waarschijnlijkheid Bamako bereikt.. tja het laatste stuk schijnt voorzien te zijn van een nieuwe geasfalteerde weg. In het eerste deel van de tocht bleek al dat chinezen hier volop aan van alles werken. Wegen worden vernieuwd, cement fabrieken worden volop gebouwd en je ziet dan ook menig aziaat lopen.. vreemd maar waar. Wat ook erg opvalt tijdens deze dagen is dat er op deze route weinig tot geen plastic afval te zien is. Een verademing!! Want helaas wordt ook Afrika overspoeld door plastic en heeft men hier de vervelende gewoonte alles (maar dan ook alles!!) gewoon te laten vallen waar men staat en het niet meer wil gebruiken. Dus ligt overal van alles. Van afval tot uitwerpselen. Blijkbaar kan het niet schelen hier. Alleen plastic flessen, glazen potten ed worden bewaard voor opslag. Maar wat houden ze hier van plastic zakken. Voor alles krijg je er een en deze gooit men dan ook maar gewoon weg waar men staat… het uitzicht wordt daar niet mooier van. Maar blijkbaar is dat op deze route anders wat ik een verademing vind.

En inderdaad vandaag wordt Bamako bereikt. Wat een verschil!! In de stad zijn de mensen (net als bij ons) veel individueler ingesteld en wordt het zwaaien tot een minimum beperkt. Maar de campsite is er niet minder tof om! Het is de oude Marokkaanse ambassade. Opgekocht door oud overlanders (dus buitenlanders) en zij weten precies wat je wilt na 6 dagen stof happen!! Na een overheerlijke upgrade naar een dorm bed/kamer met eigen douche/toilet al mijn spullen uit de truck gehaald en die moeten aankomende dagen maar eens opnieuw geordend worden (zijn al 6 weken niet bekeken!!). Aankomende 4 nachten is het dus genieten van een bed!! Kerst wordt hier gevierd met zijn allen. Wat daarna de plannen van mij zijn… nog geen idee… wordt dus weer vervolgd.

Iedereen hele fijne feestdagen en geniet van al dat heerlijke eten (en de sneeuw!!!)!

Foto’s zijn weer te vinden op:
http://picasaweb.google.com/nicolevdp/SenegalEnMali?authkey=Gv1sRgCK7ovO_588WOfg