de oude slavenpoort van Nigeria

Na 5 nachten van luxe werden de spullen weer ingepakt en zou de tent weer mijn slaapkamer worden. Vele vragen aan mij via email of facebook, of ik iets merk van de problemen in Egypte. Nee, van die problemen merk ik totaal niets. Maar in april 2011 zijn in Nigeria verkiezingen en voor de eerste keer heb ik daar iets van gemerkt… op tv zag ik al wat strubbelingen maar bij het rijden door een stad op weg naar de Drill ranch in het Afi national park kwam in een keer vanaf de rotonde behoorlijk wat rook. De chauffeur en bijrijder waren net aan het discussiëren of ze rechts of links af zouden gaan toen er in een keer volop in de lucht geschoten werd en iedereen als een gek begon te rennen. Het stuur ging direct naar links en met alle vaart wat mogelijk was werd er weggereden. Enkele kilometers verderop werd er bij het politiebureau gestopt om te informeren wat er aan de hand was en of we door zouden kunnen rijden na enige wachttijd. De politie wist van niks en ging na een uurtje wachten eens kijken. Na nog een half uur wachten was alle commotie verdwenen en werd de weg vervolgd. Men had blijkbaar pamfletten van een politieke partij in brand gestoken met daarbij vele autobanden. Alleen de schroeiplekken waren nog te zien op het asfalt. Tja zo blijven de wegen gaten houden :)

Af en toe moet je ook tanken en dan proberen ze je altijd op te lichten. Nee, de teller kan niet op 0 gezet worden maar ik weet dat er 54 liter op staat wordt er dan gezegd… afijn, na het tanken (5 maximaal 6 minuten later!) weten ze niet meer dat die 54 liter al op de teller stond en proberen ze je dat ook te laten betalen. Maar na enig heen en weer “gescheld” stapte 3 mannen uit en vroegen wat er aan de hand was. Dit werd ze verteld en een van de mannen zij: “ik kom hier niet vandaan, maar iedereen kent mij want ik ben een filmster. Dus ik kan je helpen.” En zowaar, iedereen kende hem en luisterde en zonder de 54 liter extra te betalen kon er weer doorgereden worden.

Bushcamp werd opgeslagen op een kerkhof… dat lijkt raar maar hier zijn er overal graven tussen de huizen en op alle velden. Dus zo raar is dat hier niet. Die nacht geen last gehad van de “buren”. Ze waren erg stil :)
Na 2 dagen rijden werd de Drill ranch bereikt. Op deze ranch vangen en fokken ze met Drill apen. Hiervan zijn er nog maar 3.000 op de wereld waarvan 10% bij hen. Ook chimpansees zijn er volop aanwezig en sinds een kleine week een 3 jaar oude baby gorilla. Dat is uniek want men was nooit zeker van het feit of er gorilla’s in het park leefde. Nu is er bewijs. Echter ook onzekerheid wat er mee te doen… komt de familie zoeken? Zo ja, welke gevaren levert dat op? Zo nee, wat te doen met deze gorilla? Maar voor mij was het super om te zien en mee te maken. Ook is hier (tenminste dat zegt men) de langste canopy walk van Afrika. 400 meter lang hoog in de bomen (25 meter hoog) genieten van de geluiden en het uizicht. En dat voor € 1! Maar zodra deze walk officieel geopend is gaan ze minimaal € 15 vragen… Ze wachten al 4 jaar op de officiële opening…. Ook zwemmen kan in het park. Heerlijk water in een geweldige tropische omgeving. Wat wil een mens nog meer?

Maar de kleine bijtgrage vliegjes maken het leven daar minder aangenaam. Dus na 2 nachten en mijn benen vol met jeukende beten, werd alles weer ingepakt om op weg te gaan naar Calabar. Calabar is de grootste slaven uitvoer haven geweest van Nigeria. Het museum wat ik heb bezocht verteld je daar uitgebreid over. Het museum is in een geweldig mooi oud, koloniaal huis gevestigd. Helaas is fotograferen niet toegestaan.. Maar na 1,5 uur lezen en foto’s kijken weet je heel wat meer af van die tijd in Nigeria.
Zondag had ik reeds naar een ferry gezocht om naar Kameroen te gaan. Nou die had ik na veel omwegen gevonden.. maar helaas pas op maandag 10 uur startte de verkoop van tickets. Dus om kwart over 10 was ik in het kantoor aanwezig en kocht een 2e klas kaartje. De ferry zal 4 uur duren en dinsdagochtend om 7 uur vertrekken. Om 6 aub aanwezig zijn ivm immigratie… Zo gezegd zo gedaan. Met de taxichauffeur afgesproken dat die mij (en nog 2 medereizigers) zou komen halen om 5 uur a.m. Ja, hij zou echt komen.. nou al wat er kwam… geen taxichauffeur met taxi. Maar wel 2 studenten die ons ook wel voor € 2,50 wilde brengen. We hadden geen andere optie dan in te stappen en zien waar we uit kwamen. Maar we werden netjes afgeleverd bij de ferry.

Het gemiddelde gesprek met een Nigeriaanse man (vaak de taxi chauffeur):
Hallo, hoe gaat het? Goed dank je wel en met jou? Ook goed. Waar kom je vandaan? Nederland. Hoe vind je Nigeria? Mooi en leuke mensen. Mag ik je telefoonnummer? Ik heb geen telefoon. O, heb je facebook? Nee ook niet. Kan ik mee naar Nederland? Waarom? Nigerianen zijn niet ter vertrouwen. Ze liegen, bedriegen en ontvoeren iedereen voor geld. O ja, jij zeker niet? Nee, ik niet. Ik ben eerlijk… Hij heeft wel eer 2x zoveel geld gevraagd voor de rit maar dat wordt gemakshalve vergeten… Bij aankomst: Dus je hebt geen telefoon? Nee, heb ik niet. Hoe laat je dan weten dat je terug bent in Nigeria? Geen idee, we zien elkaar dan zeker… Oke tot dan…

Heel bijzonder… maar vanochtend dus een “lift” van 2 studenten (die ook heel graag mijn telefoonnummer en naar Nederland wilde komen) gekregen nadat eerst een dronkenlap zijn auto voor ons in de greppel had geparkeerd… Valentijnsdag wordt hier nl. heel groots gevierd. Dus ruim op tijd bij de ferry aanwezig. Wachten voor immigratie… de blanke worden gescheiden van de locale passagiers. De blanken worden 1 voor 1 binnen geroepen en het paspoort moet afgegeven worden. Daarna buiten wachten en 10 minuten later weer ophalen. Ik dacht gereed te zijn maar werd opgewacht bij de dok door iemand die vroeg om mee te gaan naar zijn kantoor. Daar werd verteld dat hij van de SSS (special secret services) was. Vele vragen volgde.. Zoals hoe was het in Nigeria, waar ben je geweest, heeft iemand geld teveel gevraagd, heeft iemand je onheus bejegend… overal werd uiteraard nee op geantwoord wat zeer zeker de waarheid is. 10 voor 7 mocht ik pas richting de boot want hij en zijn baas (die gebeld werd om te komen kijken) wilde niet dat de blankepassagiers lang moesten wachten.

En toen begon de positieve discriminatie opnieuw. Er mocht maar 5 kilo bagage mee de boot op. Iedereen zijn bagage werd gewogen maar niet die van mij (was zeer zeker meer!). Ik had 2e klas gekocht maar werd verwezen naar de 1e klas (scheelde toch zo’n € 15) waar ik verwend wordt met Fanta, muffin en nootjes…. Maar voordat er uitgevaren wordt, wordt er eerst luid en duidelijk gebeden via de speakers. Daarna volgt enig gospel op tv en op dit moment is er een wazige locale film aan de gang waar de locale medereizigers bij in een deuk liggen. Tja dan breng ik liever even jullie op de hoogte. Die film geloof ik wel. Het gaat altijd over het bedriegen van je vrouw….

Tot in Kameroen!!