Paradijs aan de Wild Coast

Het was inderdaad 9 uur rijden. En dat met maar een kleine stop om te plassen en te tanken! Wat een weg!! De eerst 7 uur was verharde weg. Niet dat dat niet de nodige vreemde wegsituaties met zich meebracht. Want als hier aan de weg gewerkt wordt (en 1 van de 2 rijbanen is afgesloten) kun je goed een kwartier stilstaan en zodra je dan mag gaan rijden lijkt het wel de start van de F1! Van alle kanten komen auto’s om maar zo snel mogelijk op die ene open rijbaan te komen! Nou vond ik de Afrikaanse bestuurders al slecht maar dit sloeg echt alles! Ze rijden 40km per uur waar je 120 mag, ze rijden op de vluchtstrook om zelfstandig een tweebaans weg te creëren maar daar voeg ik nu dus de start van de F1 bij! Dan heb ik het nog niet over de overstekende mensen, koeien, schapen, honden enz. Het is dus echt opletten geblazen iedere minuut dat je rijdt. Maar de uitzichten zijn enorm! En wat ook weer erg leuk is dat de vrouwen van de nood een deugt maken. Bij het punt waar we moeten stoppen ivm de wegwerkzaamheden, beginnen ze kleine shopjes. Van alles kan je er kopen. Van koffie tot geroosterde maïskolven. Brengt ook weer wat leven in de brouwerij tijdens het wachten….
De laatste 2 uur was het rijden op onverharde weg. Het door mij als eerste gekozen guesthouse had ik gemaild met de vraag of ik er in mijn kleine bolide kon komen. Kreeg netjes een email terug dat dat niet mogelijk was. 4x4 moest de auto minimaal zijn maar zij tipte mij dit guesthouse. Dit zou nl. met alle type auto te bereiken zijn. Nou ik heb het gehaald maar vraag niet hoe! Wat een gaten in die weg! Maar als iemand nog een kleine, sterke auto zoekt thuis, de chrysler spark kan ik je aanraden! Als hij deze weg aankan moet NL geen enkel probleem zijn!! Daarbij heb ik vandaag over mijn goede hart gestreken en tegen alle adviezen in een liftster meegenomen. Hoe verder landinwaarts ik kwam hoe Afrikaanser de mensen. Niet qua uiterlijk maar qua zwaaien en vriendelijkheid. Tja, en toen vroeg een dunne vrouw of ze mee mocht rijden. Waarom vermeld ik dun, omdat ik dacht ach als die iets verkeerds wil kan ik haar gemakkelijk aan (tja zo is het niet meenemen van lifters erin geprent!). Maar ze was super vriendelijk en hoopte dat god met mij mocht zijn….Wat wil ik nog meer!!

Na 2 uur hobbelen, butsen, gaten ontwijken, door modder en water heen rijden, kwam ik aan bij een meer dan fantastisch idyllisch guesthouse. 40% is in handen van het dorp even verderop en 60% van een reiziger die hier gestrand is. Alles is super leuk, kleurrijk geschilderd. De douche wordt warm op verbranden van paraffine (de zogenoemde rocketshower), de toiletten zijn compost toiletten en alle energie komt van de zon. Je kunt dus ook alleen maar gebruik maken van internet als de zon schijnt! Hoe grappig is dat! Er is van alles te doen hier. Morgen ga ik op de vrouwen power toer… de vrouwen van het dorp nemen je dan mee om te laten zien wat ze zoal dagelijks doen. Lijkt me wel grappig om dat eens te zien… En zondag ga ik de village toer doen. Lijkt me ook wel interessant om mee te maken. Verder is er nog zoveel meer te doen dat het niet in 2 dagen kan…. Het kan dus zomaar zijn dat ik langer blijf hangen dan gedacht…

Tja en dan veranderen plannen heel snel. De vrouw die normaal de women power toer doet was niet thuis in het dorp maar naar een dorp verder op. Dus die ging niet door… misschien dan de toer door het dorp? Ja, die zou om 3 uur wel zeker doorgaan. Geen probleem ruil ik het eea gewoon om. Al wat er kwam om 3 uur geen gids voor de village tour. Maar ik was hier samen met een Pakistaans Engels meisje en zij wilde leren zwemmen. Geen probleem, gaan we zwemles geven. Liggen we goed en wel in het koude water wat denk je, verschijnt de gids. Hij had 2 uur moeten wachten op de kleine ferry boot om de rivier over te steken. Tja, toen lagen wij al in het water dus vandaag niet meer…. ’s Avonds zouden nog 3 andere gasten komen want die kwamen vanuit Coffee Bay gelopen (37,5 km hiken!). Maar ook hun verschenen niet. En dat bracht uiteraard behoorlijk wat onrust. Ze waren wel met een gids maar rond 7 uur belde ze: ze waren verdwaald! Afijn, na 12 uur wandelen bereikte ze dan eindelijk het guesthouse. Het was wel direct super gezellig! Wij hadden al allerlei spelletjes gedaan (ja, en zelfs 1 kinderspel wat zo leuk was dat we als 4 volwassenen als kleine kinderen fanatiek speelde!!) en heerlijke wijn geproefd.

De volgende morgen ging ik dan toch eindelijk op de women power toer. Zowaar op tijd werd ik opgehaald en na 35 minuten heuvel op, heuvel af lopen kwamen we aan bij het huis waar alles zou gaan plaatsvinden. We zouden een dag uit het leven van de vrouwen uit het dorp gaan meemaken. Nou ik ben er wel achter dat vrouwen hier wederom alles (maar dan ook alles!!) doen en de mannen weinig meer dan elkaars haar knippen, roken en rondhangen. Maar afijn eerst werd mijn gezicht geschilderd (als zonnebrand gebruiken de vrouwen kalkachtig, wit/grijs spul) en op naar de waterput. Met een super klein emmertje vol water lukte mij het niet eens veilig (zonder morsen) boven op de heuvel te komen. Zelfs de kinderen die mee water gingen halen deden het vele malen beter dan ik! Eerste nederlaag… Daarna houtsprokkelen. Dat was een betere activiteit. Dat lukte zowaar om dat op mijn hoofd mee terug te nemen naar de hut. Dan is het tijd voor het zoeken naar een plant. We vertrekken naar een “tuintje” waarin we de plant zouden kunnen vinden. Nou ik vond er 3 maar de gids vond er genoeg om als eten klaar te maken. Daarna was het tijd voor het eten koken. In het eten zouden ook 2 aardappels verwerkt worden. Wat dan opvalt, is dat de schillen gewoon in de “keuken” op de grond belanden en de kippen dit weer netjes opruimen… Tja ik verwachte er niet veel van maar ik moet bekennen het was heerlijk! Na het eten terug de heuvels over om te relaxen, spelletjes te spelen en de gezelligheid op te zoeken. Wat geweldig is aan dit guesthouse is dat het géén tv heeft! Iedereen zoekt elkaar op om te kletsen, wat te drinken en spelletjes te spelen. Super gezellig!

Vanochtend was 1 van de medereizigers jarig en we besloten om dit te vieren bij de zonsopgang (incl. ontbijt van pannenkoeken). Dus om 6 uur stonden we allemaal klaar voor vertrek. Alle spullen werden meegenomen om ter plaatse pannenkoeken te bakken (door een locale vrouw werd dit gedaan) maar helaas, het is te bewolkt voor een mooie zonsopkomst. Neemt niet weg dat we veel lol hebben gehad en heerlijke pannenkoeken hebben gegeten! Nu ik hier zit te typen is het merendeel van de groep vertrokken. Een Ierse man en Canadese vrouw waren in net zo’n kleine auto als ik gekomen en waren ook voor de terugweg zeer bevreesd… Tja morgen ben ik aan de beurt (als ik mezelf ertoe kan zetten deze geweldige plek te verlaten!). Vandaag staat de village toer op het programma maar de women power toer van vandaag start al 1,5 uur later (de vrouw was weer eens naar een ander dorp…) dus wie weet of dat wel doorgaat… En hopelijk blijft het droog… het is nl. nog steeds bewolkt…

Zowaar op tijd (voor Afrikaanse begrippen dan) begon de villige toer. De eerste stop was bij de traditionele medicijnvrouw. We werden in het huis uitgenodigd en kregen de nodige uitleg hoe de vrouw werkt. Wat vooral is bijgebleven is dat er 1 bed in het huis stond, er 9 mensen woonden en de medicijnvrouw niet op het bed mocht slapen want dan zouden haar krachten verdwijnen… Het volgende huis was die van de chief. Zelf was de chief niet thuis (we zouden hem later in de kroeg aantreffen!) maar zijn vrouw en vele kinderen wel. Ook hing het huis voor lemongras. Het lemongras werd in zijn “moestuin” verbouwd als project voor het hele dorp. Ze verbouwen het gras, laten het in zijn huis drogen en verkopen het in Kaapstad (via het guesthouse waar ik verbleef). Toch weer een heel goed initiatief moet ik zeggen.

De derde en laatste stop was in de kroeg. Stel er niet teveel van voor want het was gewoon een huis van een vrouw die als enige in het dorp zelf bier mocht “brouwen”. Ze koopt een zak met een of ander poeder, doet daar water bij, laat het 24 uur koken en klaar is de 5 liter bier! Op 5 liter bier verdient ze 5 rand (zo’n halve euro). Moet je toch heel wat bier verkopen wil je er rijk van worden… Maar de kroeg zat vol met “oude” mannen. Het was nl. betaaldag vandaag. De mannen boven de 60 jaar krijgen een uitkering van de regering. Deze gaat direct op aan bier volgens mij want ze waren behoorlijk teut. Ook zat er een moeder met kind aan de borst. Ook zij wilde bier. Maar dat vonden de mannen geen goed idee voor het kind… nou ze kon nog net tegengehouden worden om niet met spullen te gaan gooien. Zij dacht daar dus duidelijk anders over. Na het proeven van het bier en het schouwspel te hebben bekeken vertrokken we weer richting guesthouse. Nou zal je denken maar 3 plekken bezocht… dat klopt maar ze liggen niet naast elkaar! Ze liggen allemaal op andere bergen dus tussendoor is het behoorlijk dalen en klimmen. Dus na 2,5 uur werden we weer “thuis” afgezet. Toch weer wat geleerd vandaag!

De avonden zijn hier koud maar gezellig. We zitten allemaal bij het vuur en doen spelletjes en eten het heerlijke locale avondeten. Echter vanavond was het zover… een locale man wilde met mij trouwen en Dave (de mede eigenaar van het guesthouse) vertaalde wat hij vertelde en wilde. Hij wilde heel zijn bezit voor mij geven. En dat waren wel 10!!! koeien… nou is dat hier heel veel (het record is 12 koeien) maar toch… ik vind mezelf wel iets meer waard… Afijn na veel onderhandelen en nog meer lachen heb ik hem (via Dave) duidelijk gemaakt dat trouwen er echt niet inzat. Ondanks dat zijn huidige vrouw al het werk zou doen en ik alleen maar hoefde te knuffelen…. Ach, altijd goed voor je ego en de lachspieren!

Vanochtend dan toch echt de auto in om verder te gaan. Na 2 lange, hobbelige uren weer op de geasfalteerde weg beland. Valt toch niet mee om offroad te rijden in een super kleine auto! Maar 3 uur (in totaal dus 5 uur) later aangekomen in Port St. John. Wat een super gave spot! Stond eigenlijk niet op mijn programma maar medereizigers hebben het zo aangeraden dat ik toch maar deze kant op ben gereden. En ik moet zeggen… voor wat ik er nu van kan zien, het is hier heel mooi! Hij lijkt wel een jungle. Het stadje zelf vind ik niet zo geweldig. Heel rommelig en wederom vol met markt maar het uitzicht vanaf het hostel is adembenemend. Morgen maar eens gaan wandelen naar de blow hole (moet heel mooi zijn…). Tot later!

De foto’s zijn weer te vinden op: https://picasaweb.google.com/nicolevdp/Bulunga?authkey=Gv1sRgCNizmsH46__UFA#