Het land van de voodoo

Tot Togoville ben ik niet gekomen… In plaats daarvan ben ik naar een museum geweest van een particuliere verzamelaar. Hele mooie Afrikaanse kunst was er te bewonderen. Verder heel weinig gedaan. ’s Avonds was er een live music avond met traditionele dans. Zeker de moeite waard!

De dag van vertrek was weer aangekomen en op naar Benin. Na een uurtje rijden is de grens al bereikt. Ondanks dat het heel rustig is aan de grens gaat het op zijn Afrikaans en ben ik pas 4 uur later in Benin. Maar ook Benin is niet te breed dus enkele uurtjes later sta ik in DE voodoo plaats van Benin (Oudeh). Helaas wel te vroeg voor het museum dus eerst maar een drankje op een terras drinken. Rond 3 uur opent het museum en ben ik de eerste die binnenstapt. De gids is niet te verstaan met zijn Engels en na 1,5 uur rondlopen weet ik alleen dat hier voodoo bedreven wordt op een positieve manier (wat dat dan ook moge inhouden…) en dat er vele slaven vanaf hier zijn verscheept. Alvorens ze het schip bereikte moesten ze eerst 4 km lopen naar de zee. Deze weg heb ik ook gelopen op het einde van de dag. En zelfs toen was het nog heet te noemen. Langs deze weg staan ook diverse standbeelden. Helaas wel bijna allemaal in zwaar verval maar op het strand (het eindpunt) staat een mooi, goed onderhouden, gedenk monument. Direct daarnaast sla ik mijn tent op en kijk uit over een woeste zee.

Benins grote toeristische attractie is het dorp op palen. Dus ook ik vond dat ik dat moest bezoeken. Her werd een beetje een teleurstelling. 2 stops bij winkels (altijd voor de commissie van de bootman) waar je kunst en souvenirs kan kopen. Niet aan mij besteed. Het maken van foto’s wordt eerst verboden en daarna mag het dan toch weer wel… een heel gedoe moet ik zeggen! En de mensen duiken allemaal weg zodra ze een camera zien (wat ik overigens zeker begrijp) wat soms rare reacties teweegbrengt. Maar ik kan zeggen dat ik er geweest ben en ik zag zowaar andere toeristen (al was het op 1 hand te tellen…).